Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

Antwoord van Maddy:
Hallo Karin,
dank je wel, ik ben blij dat ze vrolijk klonken. Abakoula klonk vanmorgen om 7.30 uur nog wel
wat moe. Ik heb begrepen dat Fons al mee heeft gekregen hoe de Afrikaanse bureaucratie werkt.
Vooral de douane. Middenin de nacht aankomen op een kaal vliegveld, moe, en dan worden je
koffers achtergehouden omdat je zogenaamd illegale/teveel medicijnen of bandages bij je hebt.
Abakoula kent ze wel, ze willen altijd geld van je. Gelukkig wist Faycal ze wel om te praten,
Faycal is een vriendelijke, behulpzame man, maar kan volgens mij best wel zijn zegje doen in dat
soort situaties.
Ik denk dat wij dat probleem niet eerder hebben gehad bij toeval, of omdat wij altijd de kinderen bij
ons hadden, kinderen kunnen namelijk nog wel een potje breken bij die mensen. nogmaals,
Bedankt voor je emailtje, groetjes Maddy
Nog even nakletsen over de dag en afspreken wat er morgen op het programma staat. Douchen
en dan naar bed.
De smsjes van deze dag.
21 maart 2008 – 09.29 uur
Zijn jullie goed aangekomen in Niamey? Zodra je een Afrikaanse simkaart hebt, moet je me het nummer
even doorsturen. Veel plezier en geniet ervan!
21 maart 2008 – 16.47 uur
Bernardinus loopt langs de deuren om geld in te zamelen voor Niger. Waren bij mijn vader, die natuurlijk zei
dat hij al gesponsord had. Dus vooruit met de geit/kameel! Groetjes
21 maart 2008 – 16.51 uur
Geweldig nieuws
21 maart 2008 – 17.37 uur
Ik heb zojuist 5 euro aan de deur gesponsord, voor de sponsorloop! Het regent hier, ik zal wat water doorsturen.
Groetjes
21 maart 2008 -08.45 uur
Dit bericht is mijn nieuw nummer. Hopelijk komt dit wel aan. Bericht je even terug. Groetjes
Zaterdag 22 maart
Gisteravond 2 kakkerlakken in de badkamer tot moes geslagen. Daarna enigszins waakzaam gaan
slapen. Ondanks de verschillende keren dat ik wakker ben geworden, o.a. van het lawaai van de
airco, toch goed geslapen. Tot laat in de nacht hoor je allerlei geluiden, die je niet kunt
thuisbrengen. Wat mij opvalt is dat het tot heel laat heel veel geluiden hoort. Veel mensen blijven
lang op en ook kinderen hoor je nog lang spelen. In de ochtend is het best aangenaam, totdat de
zon echt opkomt, deze begint dan meteen moordend te schijnen.
Na het ontbijt vertrekken we met de taxi naar een neef van Abakoula in een van de andere wijken
van Niamey. Met wonderlijke stuurmanskunst brengt de chauffeur ons naar het opgegeven adres.
Hier worden we hartelijk ontvangen door alle familieleden van Abakoula. We mogen in de tent
zitten voor het huis op ´echte´ stoelen. De
andere mannen gaan liggen op dikke
matrassen. De vrouw des huizes begint meteen
met het middageten. Een van de jongere
mannen gaat thee zetten. Een hele ceremonie.
Als gasten krijgen we als eerste de thee.
Abakoula raadt mij af om de eerste thee te
drinken, schijnt nogal sterk te zijn. Ik moet
wachten tot de volgende ronde. De thee is toch
behoorlijk sterk en zoet. De oudste dochter is
voortdurend bezig met allerlei huishoudelijke
klussen. Er wordt ook voortdurend een beroep
op haar gedaan, als er iets gehaald moet
Familiebezoek
worden. Er wordt heel wat gebabbeld en
gelachen, allemaal in het Tamasheq. Dit is natuurlijk ook niet zo verwonderlijk, als je bedenkt dat
5