Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

moeten wel weer geduld hebben, want de stroom
is weer eens uitgevallen, dus weer wachten,
wachten ….
Als we Jo weer tegenkomen heeft hij nog steeds
geen geld, dus op naar het centrum van de stad.
Eindelijk kan hij na lang wachten geld afhalen bij
de bank. ’s Middags gewandeld door de stad en
weer veel dingen gezien.
We hebben ’s middags een gesprek op de
Ambassade van Canada, Nathalie Delannay. De
Canadezen zijn al een aantal jaren bezig om
projecten in Niger te ondersteunen. Ons project
valt helemaal in hun visie en doelstellingen. Als wij
Vergeefse moeite!!!
met een plan komen, kan zij ons zo 40 miljoen
CFA (ongeveer € 60.000) geven. Dit moet wel
eerst door een commissie goedgekeurd worden, maar zij zit namens de ambassade in de groep.
Ook de minister van Binnenlandse Zaken maakt deel uit van deze commissie. Het zou dus niet al
teveel problemen opleveren. Als er meer geld nodig zou zijn moet zij dit bespreken met haar
regering. Hoopvol gaan wij richting het centrum.
Maddy schreef het volgende naar Karin hierover
Hallo,
ik heb Abakoula sms-d, dus hij is op de hoogte.
Abakoula heeft me trouwens net gesms-d dat ze
net terug zijn van de Canadese Ambassade,
geen idee wat ze daar nou weer uitspookten.
Volgens Abakoula hebben ze 40 miljoen cfa, dat
is als ik het goed heb uitgerekend ongeveer
60.975 euro , toegezegd te sponsoren. Ik heb hem
gelijk terug laten weten,"eerst zien dan
geloven". Het zou wel weer nieuwe wegen openen
voor een snellere waterput.
groetjes Maddy
Op de markt
Karin stuurt meteen een mailtje naar Maddy over de foto en de toezegging van Canada
Hoi Maddy,
Ik had Fons ook meteen ge-sms-d. Het antwoord terug: “waar kijken jullie naar?”. Ik heb hem
opgedragen de foto even serieus te bekijken en samen met Abakoula zal dat wel lukken. Wat
zouden Canadezen in Afrika van plan zijn met een gift voor een waterput in Inadougoum? Wat
willen ze daarvoor terug, vraag je je af? Misschien ligt wel overal zoveel geld bij instanties op de
plank, zonder dat er iets mee gedaan wordt. Misschien volgen er wel meer van deze giften? Oké,
eerst zien dan geloven, maar het zou geweldig zijn.
Groet,Karin
Weer gegeten in de stad, samen met de mensen van Tanakra. Tijdens het eten worden de brieven
voor onze samenwerking getekend.
Wel even terug naar het huisje, om ons op te knappen en even uit te rusten, al dat reizen en
gesprekken voeren is toch behoorlijk vermoeiend in een klimaat dat je niet gewend bent.
Om 19.00 uur hebben we een afspraak met de minister van Binnenlandse Zaken. We hebben wel
pech met onze taxichauffeur. Hij weet eigenlijk helemaal niet waar hij moet zijn, dus maar eerst
naar het centrum. Hier vraagt hij aan zijn collega’s welke kant hij op moet rijden. Na een tijdje
wachten kunnen we eindelijk verder. We zien weer heel wat van Niamey, maar we komen niet
aan bij de dienstwoning van de minister. We besluiten om de taxi te verlaten en de mensen van
Tanakra te bellen om ons op te komen halen. Om 19.15 uur komen we eindelijk bij de dienstwoning.
32