Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

zitten, het schijnt allemaal een hele dure grap te worden. Als ze terug zijn wordt het denk ik een
nieuwe campagne, alhoewel ik liever heb, dat hij wat gas terug neemt, anders zijn dadelijk de
kinderen al groot en heeft hij iets gemist. Ze schijnen naar een ander dorp te zijn geweest, waar ze
op dat moment bezig waren met een nieuwe boring of watervoorziening, daarvoor moesten ze het
vuile water eerst eruit pompen om aan het schonere water te kunnen komen, de dorpelingen waren
aan het protesteren, dat ze dat water zomaar weg pompten in een grote plas vuil water, Abakoula
zei, dat de kinderen met plezier aan het spelen waren in die vuile plas water, allicht zei ik, die
hebben het ook warm nu. Het geld dat hij gevraagd heeft zal wel voor privé doeleinden zijn, want
Abakoula heeft van mij de opdracht gekregen om o.a. een kaftan voor mij mee te nemen, zijn
vriend is nl. kleermaker.(hij trouwens ook maar dat wil niets meer zeggen). En natuurlijk zijn er
genoeg familieleden, die toevallig in de buurt zijn als hij aankomt, en altijd hebben ze een ditje of
datje nodig, tevens heeft hij een neefje die in Tahoua studeert (ong.18 jr.) die verblijft bij familie,
maar ja, hoe ouder je wordt, hoe meer je eet, hij moet natuurlijk ook zijn bijdrage leveren.
Je hebt in Niamey 2 grote marktplaatsen; "chateau un en chateau deux natuurlijk, waarschijnlijk
zullen ze daar ook wel eens overheen wandelen. En natuurlijk op vrijdag hebben ze wat meer last
(als je het last kunt noemen) van bedelaars, de vrijdag is de dag dat de moslims extra goed/geld
geven voor de allerarmsten. Maar ze zijn niet opdringerig, als ze niets krijgen gaan ze gewoon
verder. Meestal als Abakoula in Niamey is geeft hij de straatjongens wat te eten. In Niger eten de
mensen vrij snel, dus binnen 5 minuten is zo'n schaal/grote kom leeg. Straatjongens zoeken zich
de hele dag iets waarmee ze zich hun eten kunnen verdienen, als ze dan een gratis maaltijd
krijgen is natuurlijk altijd meegenomen. Ik hoop dat het dit keer ook weer gelukt is, want je vind
ze niet overal. Hees wordt ik niet van het praten, maar zoals je merkt ben ik wel eens een
kletsmajoor.
groetjes maar weer, Maddy
’s Avonds even naar het internetcafé. Hier zien we tot onze verbazing kinderen zitten, die gezellig
aan het computeren zijn. Die kinderen zijn niet ouder dan 14/15 jaar. Aan hun uiterlijk zie je meteen,
dat zij het wel goed hebben, terwijl buiten de straatkinderen letterlijk vechten om te overleven. Een
groter contrast kan ik mij niet voorstellen. Op dat
moment realiseer je pas hoe bevoorrecht wij in
Europa zijn. Onze kinderen hebben letterlijk alles,
hebben iedere dag te eten, mogen naar school en
hoeven zich niet druk te maken om allerlei
dagelijkse zaken, zoals menig kind in Niger.
Daarna een heerlijke maaltijd in ons favoriete
restaurant, met de mensen van Tanakra en onze
journalist. Weer zo’n enorme tegenstrijdigheid in
mijn eigen woorden. Terwijl je weet dat het buiten
anders is, maken wij ons druk over het feit dat het
soms wel erg lang duurt, voordat iedereen te eten
heeft. Er zijn voor morgen enkele afspraken
gemaakt, een bezoek aan de minister, het
Drie prauwen in de rivier de Niger
internetcafé en een bijeenkomst met Tanakra over de documenten en een bezoek aan de
Canadese ambassade.
Eindelijk slapen, na een heel vermoeiende dag.
De smsjes van deze dag.
1 april 2008 – 7.58 uur
We zitten in de auto. Werk ze. xxxx
1 april 2008 – 16.29
We zijn in Niamey. 1o0 uur onderweg geweest. Onderweg een paar keer gestopt. Ook nog pech gehad. Weinig
dromedarissen gezien. Eerst thee drinken en dan douchen. Groetjes
1 april 2008 – 19.27 uur
Kamelen zijn hier niet. We gaan pizza eten. Prettig weekend. Groetjes
30