Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

dagen inderdaad erg vermoeiend. Het laatste deel van de reis zal wel weer rustiger worden, zodat ze
niet helemaal totaallos terugvliegen. Hopelijk verlopen de gesprekken morgen ook weer positief.
Groetjes, Karin.
De smsjes van deze dag.
31 maart 2008 – 9.29
Hoi Nikki. Hoe was het in Berlijn? Proficiat met je verjaardag. Het is hier meer dan 45 graden. Fons
31 maart 2008 – 12.40 uur
Heb mail naar Nikki doorgestuurd. Ik ga weer verder met geld verdienen!
31 maart 2008 – 18.15 uur
Hee hee dank je wel! Berlijn was ook leuk, nog veel plezier daar! Groetjes van Pip. Doeidoei Nikki
31 maart 2008 – 20.19
We gaan morgen met de auto van Tanakra. Rond 6 uur vertrekken. Ik heb al zand en 2 lavastenen. Groetjes
31 maart 2008 – 21.16 uur
Baby van Inke heet Dianta. Denk je aan die foto in het Afrikaanse zand … Groetjes
31 maart 2008 – 21.37
Hoi moeke, even een berichtje uit Afrika. Warm 45 graden overdag, nu nog meer dan 30 graden. Morgen
terug met een auto terug naar de hoofdstad. Knuffel Fons
Dinsdag 1 april
Een file!!!!
We staan vroeg op om te vertrekken met de auto,
een Toyota Landcruiser van Tanakra naar Niamey.
Het zal wel weer een lange reis worden, van heel wat
kilometers hobbelen en slechte wegen. Over soms
goed begaanbare wegen maar vaak hobbelige
zandwegen. Enorme gaten in de wegen komen we
vaak tegen op onze reis. De afstand tussen de twee
steden ligt niet vast, volgens Abakoula 700
kilometer, volgens de anderen 540 omdat ze een
stuk afgesneden hebben. In ieder geval zijn de eerste
paar honderd kilometer erg slecht. Veel grote gaten
in de weg, waardoor de auto echt moet stoppen en
dan weer rustig verder kan rijden. De gemiddelde
snelheid ligt daar dan ook laag. De bus op de
heenweg reed veel sneller, maar die knalde daar dan ook gewoon door en over alles heen. In de
bus vlogen we dan ook van links naar rechts…
Om de paar kilometer, meestal bij dorpen, staan
politieposten en péages (posten waar je tolgeld moet
betalen). Bij vertrek vanuit Tahoua moeten we tolgeld
betalen voor de weg naar Niamey, en bij elke post moeten
we dit kaartje weer laten zien. Dit functioneert dus goed. Bij
de posten is de weg afgesloten d.m.v. een touw, dat aan twee
olievaten links en rechts van de weg hangt. Is het kaartje
goed, laten ze het touw zakken en mag je verder reizen.
Na ongeveer twee uurtjes rijden stoppen we bij een
wegrestaurant “Van der Valk”. Ik mis alleen de kaketoe er
boven op. . Omelet is het enige wat er te krijgen is, met een
stukje stokbrood en thee Lipton. Het doek wat in de opening
van de keuken hing zag er veelbelovend uit, dus ik denk dat
de keuken er erg schoon uit heeft gezien. Ook bij dit
restaurant kom je vaak bedelaars tegen. Jonge kinderen,
oudere mannen vaak met een kind erbij, deze moeten dan
geld vragen. Ook zie je hier veel gehandicapten en je kijkt
dan onbewust deze mensen aan. Je schrikt van het beeld wat
Een ontmoeting op de terugweg
je ziet en eigenlijk wil je het liefst deze mensen helpen. Maar waar begin je aan, het is vaak een
druppel op een gloeiende plaat. De beelden neem je wel mee in je gedachten en ik denk ook dat je
ze niet meer kwijtraakt.
27