Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

eensnarige viool, wordt muziek gemaakt er gezongen. De jongens en de meisje worden uitgenodigd
om in de kring te dansen. De kinderen hebben veel plezier bij deze dans. Het lijkt wel of het de
bedoeling is om zoveel mogelijk zand te doen opwaaien. Sowieso hoe meer stof hoe meer hilariteit.
Ook enkele vrouwen komen kijken en een enkeling waagt een aantal stapjes in de kring. Ook Sidi
is weer van de partij, veel gelach en giechelig, wanneer hij enkele pasjes in cirkel maakt. De
kinderen blijven gewoon doorgaan met zingen en dansen, terwijl wij binnen het eten krijgen. Na
het eten toch afscheid nemen van alle dorpelingen en
terug naar Tahoua. Het dorp is uitgelopen om ons uit
te zwaaien en in het begin is het stil in de auto.
Iedereen heeft zo zijn eigen gedachten, indrukken en
emoties van de afgelopen dagen. Onderweg stoppen
wij nog bij een gigantisch meer (Guemban). Een
aantal dorpen uit de omgeving haalt hier het water.
Je zou verwachten dat rondom het meer een heel
groot dorp gebouwd is. Nee, dus. Dit heeft volgens
Abakoula weer te maken met allerlei etnische
redenen. Je gaat niet zomaar van het ene dorp naar
een ander dorpsgemeenschap.
Verder over hobbelige wegen en grote zandbakken.
Onderweg zien we nog verschillende vrachtauto’s,
De kanjers van Inadougoum
volgepakt met goederen en mensen, die naar Taza gaan, voor de wekelijkse markt. Je vraagt je af
hoe veilig zo’n transport wel eigenlijk is. De mensen op de vrachtauto’s hebben hier kennelijk geen
probleem mee. Het is zelfs geweldig als de vrachtauto met hoge snelheden over kleine heuveltjes
heen springen. Bij een grotere heuvel moeten de mensen uitstappen en verder lopen. Als de
vrachtauto dan de top heeft gehaald, kan iedereen weer instappen en gaat de reis verder. Tegen
20.30 uur zijn we terug in Tahoua, moe zweterig en onder het zand. Eerst heerlijk douchen, eten en
dan op de bank uitpuffen van de reis. De rest van de avond gewoon bijkomen van de afgelopen 2
dagen. Abakoula gaat nog even met zijn oom mee en Jo en ik lopen nog even naar het winkeltje
op de hoek van de straat. Hier even een cola gedronken en de oude man weer blij gemaakt met
een ‘echte Engelse conversatie’. In het huisje hebben Jo en ik nog even alle landkaarten bekeken en
bestudeer en dan heerlijk slapen.
De smsjes van deze dag.
30 maart 2008 – 9.40
Midden in de woestijn thee drinken. We zitten in
Taza. Om 7 uur vertrokken uit Tahoua
30 maart 2008 – 14.37
Aangekomen in het dorp. Hartelijk ontvangst.
Weinig tot geen bereik. Ik hoop dat dit dus aankomt.
30 maart 2008 – 15.25 uur
Zit je weer in de auto in de grote zandbak? Waren ze
blij met de koffer van Sinterklaas?
30 maart 2008 – 16.38
We zijn net terug in Tahoua. Hele vermoeiende
dagen. Geweldige sterrenhemel. Buiten geslapen met muziek
De mensen van Tanakra
van Einaudi (two sunsets). Staat op de pc. Groetjes
30 maart 2008 – 20.03 uur
We gaan ook wel buiten liggen, in kou en regen, zelfs de hond wil niet naar buiten. So be prepare don
Saturday. Rust maar uit in de hobbelbus morgen
Maandag 31 maart.
Na het ontbijt, een vergadering bij Tanakra. Het doel van deze lange bijeenkomst is, om helder te
krijgen wie de mensen van Tanakra zijn en verder om te bekijken hoe we in de toekomst verder
gaan met elkaar. Na de vergadering gaan de mensen van Tanakra de documenten klaarmaken
voor ons, om mee te nemen naar Europa. Ondertussen proberen Jo en ik de computer van Tanakra
weer virusveilig te krijgen. Echt lukken wil het niet. Waarschijnlijk gaat toch echt alles anders en
langzamer in Afrika. Abakoula is ondertussen naar de bank vertrokken en wij worden afgezet in
25