Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

geroepen hebben dat ze naar de pomp moesten lopen? Tot ziens en groetjes, Karin en de rest van de
familie
Nog even een mailtje van Sily van Jo
Hoi Karin,
Nou, ik zeg altijd: "Ga toch fietsen", maar dat doet-ie nooit. Hij neemt liever het vliegtuig Het valt
trouwens wel mee tot nu toe. Hij heeft al 3x gebeld de afgelopen 9 dagen. Da's 1 op 3, hij heeft me
ook al eens een week in het ongewisse gelaten. Ze maken wat mee daar, hè? Als je bedenkt dat hier
mensen voor elk wissewasje hun huisarts lastig vallen, en daar loopt iemand zonder neus, het is
toch eigenlijk onduldbaar, die verschillen tussen rijke en arme landen, en ook niet nodig denk ik.
Zo, nu ga ik die lieve honden vriendelijk verzoeken of ze mijn bed willen verruilen voor de sofa, of
minstens 2 van de 4, dan kan ik ook gaan slapen.
Groetjes, Sily
De smsjes van deze dag.
25 maart 2008 – 13.36 uur
Hoi schat, Vandaag is het bloedheet. Tegen de 45 graden. We vertrekken morgenvroeg om 4 uur met de bus
naar Tahoua. Heb je het nummer van Nikki. Groetjes
25 maart 2008 – 13.39 uur
Denk nu even aan Amber. Theorie-examen!
25 maart 2008 – 15.12 uur
Amber geslaagd. Nikki pas volgende week jarig.
25 maart 2008 – 16.04 uur
Amber theorie geslaagd! Heb ik ook naar Afrikaanse Phone gestuurd.
25 maart 2008 – 21.54
Hoi schat. Er staan op de site nieuwe foto’s Kun je Koos een mailtje sturen hoe de sponsorloop is gegaan. Laat
ook de site bekijken. We vertrekken om 3.30 uur Tegen de middag zijn we er. Groetjes
Woensdag 26 maart
Die verdomde wekker gaat af. Gelukkig is de stroom midden in de nacht weer aangegaan, het is
dus wel koel in de kamers. Buiten is het lekker fris. Dan gauw douchen, aankleden en even iets
eten. De spulletjes in de auto en op naar het busstation van Niamey. Onze chauffeur weet een
kortere route door de binnenstad, het hobbelen is begonnen. Als we bij het busstation aankomen,
worden naar een grote binnenplaats gebracht. Hier staan minstens een stuks of 15-20 bussen te
wachten op vertrek. een mierenhoop van mensen beweegt zich tussen de vele bussen met
bestemmingen in heel Niger en het buitenland. Na een controle lopen richting de bus. De namen
van de passagiers worden stuk voor stuk
omgeroepen. eindelijk onze namen. Gelukkig
hebben we een plaatsje midden in de bus. De reis
naar Tahoua gaat beginnen over hobbelwegen,
gewone wegen en helemaal geen wegen. Bij elke
opstopping veert iedereen overeind en gaan druk
pratend polshoogte nemen. Iedereen heeft wel een
oplossing voor het probleem. Men laat dit dan vaak
ook duidelijk horen. Op onze eerste pitstop, na
ongeveer 2 uurtjes, wordt er gebeden. Gelukkig
kunnen we onze benen even strekken. Van het
zitten op deze stoelen krijg je wel ‘stalen billen’, dus
Wegwerkzaamheden ….
gelukkig even staan. Drinken halen, plassen ergens
tussen twee grote vrachtauto’s en snel terug de bus
in. Het gaat een hele tijd goed over een prima weg,
totdat we tegen wegwerkzaamheden aanrijden. We moeten stoppen, het “stoplicht” staat op rood.
Dit stoplicht bestaat uit twee vaten met wel vier jongens die alle verkeer tegen houden. We mogen
uitstappen, omdat het minstens 20 tot 30 minuten gaat duren, voordat we verder mogen rijden.
opeen wemelt het van de mensen om de bus, die hun waar willen verkopen of komen bedelen. Als
we verder mogen rijden, zien we dat het landschap gaat veranderen. Het is een heel afwisselend
13