Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

te komen, ze blijven liever buiten zitten. Tijdens het eten worden door de ‘père’ weer gevraagd om
te filmen en foto’s te maken. Abakoula gaat
samen met de kinderen eten, terwijl Jo en ik
respectvol afstand nemen van het tafereel. Ik voel
me heel erg shit, enkele tranen biggelen over mijn
wangen, terwijl ik naar binnen loop. Hier is het zo
stil, dat je eigenlijk helemaal in een hoekje alleen
wil wegkruipen. De vader van Kalifa komt
gelukkig met wat foto’s van het verleden
aanzetten, deze worden door ons bewonderd. De
foto’s in zijn kamer moeten we ook komen
bekijken. De vrouw van Kalifa heeft voor ons een
heerlijke maaltijd gemaakt. Voor Jo en mij extra
………………………………….
vegetarisch eten,. Het smaakt voortreffelijk. Na
het eten afscheid nemen van de familie van Kalifa.
Snel naar het huisje om ons even op te knappen, want straks hebben we een afspraak met de
minister van Binnenlandse Zaken, Albadine Abouba. Zijn secretaris, Addine Alguelas en Faycal
komen ons ophalen met de auto. We rijden naar een van de betere buitenwijken van Niamey. We
stoppen voor een gigantisch huis met enorm veel bewaking. De binnenplaats is groot met heel veel
bomen. Deze zorgen voor heel veel afkoeling. We worden door de minister Albade hartelijk
ontvangen. De mensen waarmee hij in gesprek is worden zelfs weggestuurd. Een hele vriendelijke
man, die gemoedelijk onderuit gezakt naar ons verhaal luistert. De minister verteld dat schoon en
veilig drinkwater een van de prioriteiten in Niger is. Hij is verder goed te spreken over het initiatief
vanuit Nederland. Hij somt een aantalmogelijkheden op. Aansluiten bij bestaande projecten,
vanuit Niger zelf een project opstarten (nieuwe stichting), samenwerking met een kleinere
organisatie in Niger. Als voorbeeld noemt de minister de organisatie Tanakra. Hij laat zijn secretaris
contact leggen met iemand van deze Stichting. De minster zegt verder toe dat wanneer wij precies
weten wat we van plan zijn, wij bij hem terug
kunnen komen met een plan van aanpak. Zijn
ministerie zal dan zorgen voor de nodige officiële
documenten. Alleen jammer dat er al in Niger een
organisatie bestaat met dezelfde naam, dit kan
verwarring opleveren in de toekomst. Abakoula
vraagt of wij met de minister op de foto mogen.
Hij wil het liever niet,. Hij is gekleed in zijn
vrijetijdskleding en Abakoula in een driedelig
kostuum. Men zou dan wel eens kunnen denken
dat niet hij de minister is, maar Abakoula.
Misschien een volgende keer.
Na ongeveer een uurtje verlaten we zijn huis.
Buiten wacht de neef van Abakoula nog op ons. Er
………………………………….
wordt weer hartelijk gelachen en gepraat. We gaan met z’n allen ergens iets drinken. In het café
waar we komen, heeft iedereen zijn eigen taak. We moeten lang wachten op onze drankjes, maar
nog langer op het eten. Zelf bij het afrekenen is alles apart geregeld. Terug in het huisje wordt er
nog even nagepraat over de dag van vandaag en wat we morgen gaan doen. Iedereen gaat moe,
maar wel heel tevreden slapen.
De smsjes van deze dag.
23 maart 2008 – 18.25 uur
Hoi schat, vanmiddag met Kalifa naar zijn huis gegaan. Hier hebben we weeskinderen een maaltijd gegeven.
Foto’s spreken voor zich. Groetjes
23 maart 2008 – 22.58 uur
Proficiat met je jubileum! Is eens wat anders om het zo te vieren. Welterusten en succes bij Unicef morgen
9