Juni-juli 2012

JUNI 2012
N° 2
NIEUWSBRIEF
voor ondernemende melkveehouders
Periodiciteit: trimestrieel - Juni - Juli - Augustus - Erkenningsnummer: P913614 - Afgiftekantoor: GENT X
Voorwoord
In dit nummer beantwoorden
we een vraag die veel veehouders
zich stellen: wat gebeurt
er met het product dat ik inspuit
in een hoogproductieve
uier? Verdeelt het zich wel tot
in de diepere zones waar de
kiemen zich bevinden?
Vervolgens praten we met
Professor Patrick De Backer
van de universiteit van Gent.
Hij legt uit wat het verschil is
tussen generische geneesmiddelen
en originele producten.
Verder laten wij graag jullie
eens aan het woord. Wij doen
een oproep om uw verhaal te
vertellen over Bovikalc ® .
Bezoek onze website
www.bovikalc.be en vertel ons
waarom u Bovikalc ® gebruikt
op uw bedrijf. Voeg een foto
toe en u ontvangt van ons
een mooi kado.
Albert Lens
Head of Animal
Health België
p2 Hoe verdelen antibiotica zich in de uier?
p4 Generieken en merkproducten niet zonder
meer volkomen identiek!
p6 Bescherm uw toekomst, beloon innovatie.
p7 Ik heb een uitgebalanceerd rantsoen,
heb ik dan nog een calciumbolus nodig?
p8 Wat is de kation-anion balans?
Belgique – België
P.P. - P.B.
9000 Gent Masspost
BC31597

UIERGEzoNDHEID UIERGEzoNDHEID
Hoe verdelen
antibiotica zich in de uier?
Veel veehouders stellen zich de vraag hoe amper 12 ml antibioticum in een
uier met meer dan 25 liter melk effect kan hebben. Waar gaat dit antibioticum
naartoe? Verspreidt het zich wel tot in het gehele uierweefsel? Wat als de
infectie zich heel diep in de uier bevindt?
Bovendien moeten sommige intramammaire
antibiotica maar 1 keer per
dag worden gegeven. De koeien worden
tussendoor dus minstens één keer
gemolken. Blijft er dan wel genoeg antibioticum
achter om effect te hebben?
Waar moet het antibioticum naartoe?
Ideaal gezien willen we dat het
antibioticum zich snel over de gehele
uier verspreidt, dus ook in de diepere
zones, ver van de tepel. Bovendien
willen we dat het niet enkel in de melk
blijft, maar ook in het uierweefsel
terecht komt. Het is immers daar dat de
bacteriën zich nestelen, vermenigvuldigen
en ontsteking veroorzaken. onderzoek
van de melk is niet voldoende.
Tenslotte moet het antibioticum
voldoende lang aanwezig blijven met
een concentratie die voldoende is om
bacteriën te remmen.
Hoe kunnen we dit onderzoeken?
onderzoek bij levende koeien is dus
noodzakelijk. Dit is nog niet heel vaak
gedaan. Dergelijk onderzoek is niet
evident en is vrij duur, aangezien men
dient te werken met levende dieren.
De verdeling is bovendien afhankelijk
van de gebruikte molecule en ook van
de presentatievorm (volume, hulpstoffen,…).
De studie dient dus voor elk
product opnieuw te worden gedaan.
Boehringer Ingelheim deed de proef op
de som voor een combinatieproduct
van 2 antibiotica. De uier werd ingedeeld
in 4 zones, te beginnen vanaf de
tepel naar boven toe.
De koeien werden volledig uitgemolken,
waarna een uiertube werd
ingebracht. op geregelde tijdstippen
werd (onder lokale verdoving) met
een lange naald een biopsie van de 4
verschillende lagen van het uierweefsel
genomen. In deze stukjes uierweefsel
werd vervolgens bepaald hoeveel van
elke molecule er aanwezig was. Na 12
uur werden de koeien gemolken; de
laatste weefselname was op 24u na
toediening.
Verdeling in de uier
1 uur na toediening van de uiertube
bevond reeds 50% van het ingespoten
antibioticum zich boven zone 1. Na
2 uur waren de concentraties in de
verschillende zones vergelijkbaar: het
product was volledig verdeeld, ook in
de weefselnames die het verst van de
tepel genomen waren.
Aanwezigheid in de tijd
De ene molecule, een cefalosporine,
werd gedeeltelijk opgenomen in de
bloedbaan, waardoor het sneller uit de
FoTo: Indeling van de uier in 4 zones, te beginnen vanaf de tepel naar boven toe.
Verdwijnen van antibiotica uit de uier
uier verdween. Toch was er na 24 uur
nog steeds 5% van de beginconcentratie
aanwezig. Dankzij de synergie
met het andere antibioticum, was deze
concentratie tweemaal zo hoog als de
vereiste minimumconcentratie voor
de remming van alle belangrijke
uierkiemen.
De tweede molecule, een aminoglycoside,
verdween zeer traag uit de uier.
Na 24 uur was nog bijna de helft van de
initiële concentratie aanwezig, in alle
zones van de uier. ook dit was ruim voldoende
om de belangrijke uierkiemen
te onderdrukken.
Tijd na toediening uiertube
Conclusie
De verdeling van antibiotica in de
uier is afhankelijk van product tot
product. Voor een uiertube met
een combinatie van 2 antibiotica
bleek dat na 2 uur het product over
de gehele uier verdeeld was, zelfs
in de diepere zones. Na 24 uur was
er nog steeds voldoende antibioticum
aanwezig om de belangrijkste
uierkiemen te remmen, zelfs indien
de koe tussendoor gemolken
werd.
2 uur na toediening
8 uur na toediening
12 uur na toediening
24 uur na toediening
2 3
µg antibiotica per g uierweefsel
1 uur
2 uren
4 uren
8 uren
12 uren
24 uren
Molecule 1
Molecule 2

INTERVIEW
“Generieken en
merkproducten niet zonder
meer volkomen identiek!”
Ook in de diergeneeskunde is er inmiddels een trend naar het gebruik van generische
geneesmiddelen ten koste van merkproducten. Een opportuniteit of
een bedreiging voor de kwaliteit van de dierenzorg en de eindproducten? Onze
reporter sprak erover met prof. dr. Patrick De Backer van de Vakgroep Farmacologie,
Toxicologie en Biochemie aan de UGent, faculteit Diergeneeskunde.
Hebben generische geneesmiddelen
en merkproducten identiek dezelfde
samenstelling?
“De definitie van een generiek behelst
dat de samenstelling van het product
zowel wat betreft de actieve substantie
als de hulpstoffen identiek moet zijn
aan het overeenkomstige merkproduct.
In theorie verwachten we dan ook
dezelfde werking. Dat wordt echter niet
bewezen door een chemische analyse
van de grond- en hulpstoffen. Men
vergelijkt plasmaconcentraties van
het oorspronkelijke product met het
generische middel in hetzelfde dier. zijn
deze concentraties nagenoeg - en dat
laatste woordje wens ik te benadrukken
– identiek, dan wordt het onderzochte
middel als een generiek beschouwd.
Voor alle duidelijkheid; er moeten voor
de erkenning van generieken dus geen
klinische noch toxicologische studies
uitgevoerd worden.”
Dat moet een serieuze besparing
betekenen, niet?
“Uiteraard, zowel in tijd als in geld. Volledigheidshalve
moet ik hier duidelijk
maken dat er met marges gewerkt
wordt. Concreet wordt nagegaan of
de curve die de bloed- of plasmaconcentraties
van het generische middel
aangeeft binnen de 80 tot 125 procent
van de curve van het oorspronkelijke
product blijft. Desgevallend stelt men
dat het te verwachten is dat de vergeleken
producten identiek zijn.”
Wanneer er verschillende generische
producten van een bepaald merkproduct
op de markt zijn, is er dan
een verschil tussen deze generische
producten?
“In theorie zou daar geen verschil
mogen op zitten.”
Bij zo’n antwoord denk ik onmiddellijk
dat we in de praktijk dus wel verschillen
mogen verwachten. Toch?
“Het hangt er eigenlijk van af hoe bijvoorbeeld
het farmaceutisch productieproces
gerealiseerd wordt. De ene
fabriek is nu eenmaal soms gewoon
beter dan de andere. Niettegenstaande
dat het om dezelfde actieve stoffen en
hulpstoffen gaat - bij elkaar gevoegd
aan dezelfde dosis - kan het productieproces
toch aanleiding geven tot
verschillen. Dat is niet uit te sluiten. Een
geneesmiddel aanmaken lijkt eenvoudig
- een kwestie van het recept
te volgen - toch is de uiteindelijke
uitkomst vaak niet identiek. Een praktisch
voorbeeld; inspuitingen gebeuren
veelal onder de vorm van een suspensie,
een olie-water-verbinding. Sommige
fabrikanten blijken zeer bekwaam in het
aanmaken van suspensies. Stel u voor
dat men voor de aanmaak van een suspensie
weliswaar telkens olijfolie gebruikt,
maar dat die olie van een andere
herkomst is. En denk er dan maar even
bij dat de ene olie wat goedkoper is dan
de andere. U begrijpt hoe er problemen
kunnen ontstaan. In theorie is een ge-
neriek identiek aan een merkproduct; in
de praktijk kan men echter niet zonder
meer stellen dat ‘een generiek werkelijk
identiek is’.”
Maar zijn er in de praktijk dan gevallen
bekend waarbij generische producten
niet de verwachte werkzaamheid of
veiligheid hadden?
“Dat wordt soms beweerd, zowel door
artsen als dierenartsen. Maar wetenschappelijk
is dit nog nooit bewezen.
Hier moeten we ons behoeden voor
stemmingmakerij en reclame. Maar
laat me een persoonlijk voorval in dit
verband vertellen. Toen ik zelf, naar aanleiding
van een probleem met maagirritatie,
naar een internist werd doorverwezen
- nadat mijn huisarts me al
drie weken vruchteloos behandeld had
met de generiek van omeprazole – was
ik pas geholpen nadat die specialist me
het originele merkproduct van omeprazole
had voorgeschreven. Na 10 dagen
was ik eindelijk van mijn maagirritatie
verlost. Vreemd toch? Deze case werd
echter niet nagegaan in een wetenschappelijke
studie; dus … kan het
ook toeval zijn.”
“Maar om op uw vraag terug te komen;
ik heb geen weet van praktijkgevallen
waarbij een generisch product niet de
verwachte werkzaamheid had. Feit blijft
dat dit soms gemeld wordt. Een ander
feit is ook dat het productieproces determinerend
is voor de kwaliteit van het
geneesmiddel. Het kan dus gebeuren
dat men andere waarden verkrijgt met
een minder gunstig resultaat als gevolg.
Ik kan u daarvan echter geen enkele
wetenschappelijke studie voorleggen.”
Hoe ziet u het aanbod van generieken
verder evolueren?
“Ik vrees dat de markt van de generie-
"Toen ik zelf, naar aanleiding van een probleem met
maagirritatie, naar een internist werd doorverwezen,
was ik pas geholpen nadat die specialist me het originele
merkproduct van omeprazole had voorgeschreven. Na 10
dagen was ik eindelijk van mijn maagirritatie verlost.”
ken zichzelf in moeilijkheden aan het
brengen is. Na 20 jaar komt een molecule
vrij van patent. Gevolg: de concurrenten
storten zich onmiddellijk op die
markt. Resultaat is een veelvoud aan generieken
van een bepaald merkproduct;
soms gaat het om 7 à 8 firma’s die met
hetzelfde product op de markt komen.
Als er verschillende generieken op de
markt zijn, zien we de oorspronkelijke
prijs tot 15 en soms zelfs tot 20 %
van de oorspronkelijke waarde dalen.
Het wordt dus werkelijk een prijzenslag.
Dat is weliswaar in het voordeel
van de consument en, in het geval van
een diergeneesmiddel, dierenarts/
producent; maar intussen heb ik toch al
weet van producenten van generieken
die omwille van de onderlinge strijd in
moeilijkheden komen.”
“En dan wordt het gevaarlijk natuurlijk,
want dan gaat men zoeken naar
wegen om het productieproces – zoals
gesteld een belangrijke factor om de
productidentiteit te bewaren – goedkoper
te laten verlopen. Normaal gezien,
mag dat niet; maar we weten allemaal
dat er nu eenmaal zo’n economische
wetmatigheid is. Denk maar aan de
recente affaire met de borstimplantaten.
Hier is gewoon naar goedkopere
silicone gegrepen. Waarmee ik dus
niet gezegd heb dat dit ook gebeurt
in de diergeneeskunde. Maar ik stel er
me wel vragen bij in het licht van de
recente rush op generieken. De realiteit
wil nu eenmaal dat als een generische
producent niet als eerste of tweede met
zijn middel klaar is voor de markt, hij
eerder verlies dan wel winst riskeert te
maken. Vanuit onze zorg om een strikt
kwaliteitsbehoud vind ik dit toch wel
een zorgwekkende evolutie.”
Tekst en beeld: Franky De Letter,
vakblad Melkveebedrijf
Samenvatting tekst: Elke Abbeloos,
Boehringer Ingelheim
INTERVIEW
Prof. dr. Patrick De Backer is hoogleraar
aan de Vakgroep Farmacologie,
Toxicologie en Biochemie van de
UGent, faculteit Diergeneeskunde.
Patrick De Backer (60) studeerde in
1976 aan de UGent af als dierenarts.
Hij ging aanvankelijk aan de slag als
assistent op de faculteit Diergeneeskunde,
dienst Farmacologie. In
die jaren behaalde hij zijn doctoraat
in de veterinaire farmacologie. Na
een besparingsronde aan de universiteit
verliet hij de faculteit in 1986.
Hij richtte het bedrijf oropharma op
dat zich specialiseerde in geneesmiddelen
voor duiven en siervogels.
In 1995 kwam hij als opvolger van
prof. Michiel De Backere terug naar
de faculteit. oropharma werd in
2005 verkocht.
UW VAKBLAD,
EEN BEWUSTE KEUZE!
EEN GRATIS
PROEFNUMMER
WWW.MELKVEEBEDRIJF.BE
4 5
VOOR
Uw code: BOI62012
Actie geldig t.e.m 30-06-12

ALGEMEEN NIEUWS
Bescherm
uw toekomst,
beloon
innovatie.
Nadat een merkproduct vrij is van
patent, mogen andere firma’s deze
molecule gebruiken voor de aanmaak
van hun eigen gelijkaardig geneesmiddel.
ze moeten enkel bewijzen dat na
opname van hun generisch product, de
dieren een plasmaconcentratie hebben
die gelijk is aan 80 tot 125% van het
oorspronkelijk product.
Dankzij generische producten dalen
de prijzen van geneesmiddelen die
reeds een aantal jaren op de markt zijn.
Innovatieve farmabedrijven verliezen
hun monopolie-positie en moeten mee
concurreren op basis van prijs, kwaliteit
en service.
Als een molecule vrij van patent wordt,
daalt de prijs van het merkproduct
meestal tot een paar procenten boven
het generisch product. zo hopen
innovatieve bedrijven toch nog mee
te kunnen blijven concurreren met het
generisch middel. Bovendien leveren
ze extra service naar boer en dierenarts,
waardoor de kleine meerprijs voor
het geneesmiddel op dat moment te
verantwoorden is.
Betekent dit dat merkproducten te
duur worden verkocht?
Men moet weten dat innovatieve
bedrijven een derde van hun winst
dienen te herinvesteren in onderzoek.
Dit is de enige manier om de toekomst
van het bedrijf, en bij uitbreiding van de
gehele (dier)geneeskunde, te vrijwaren.
Indien innovatieve bedrijven geen
nieuwe geneesmiddelen op de markt
brengen, zijn de generische firma’s een
aantal jaren later immers ook vogels
voor de kat.
De regelgeving om nieuwe molecules
te registreren wordt steeds strenger.
Er moeten steeds meer doeltreffend-
heids-, residu- en veiligheidsstudies
gebeuren. Hierdoor is de ontwikkelingsfase
van een product langer en duurder
geworden dan een aantal jaren geleden.
Door de generische firma’s wordt de
terugverdientijd van een diergeneesmiddel
steeds korter.
Die eerste, patentbeschermde jaren
zijn cruciaal voor innovatieve bedrijven.
Tijdens die (gemiddeld 8 jaar)
beschermde verkoopsperiode, moeten
zij niet enkel de ontwikkelingskost van
dit geneesmiddel terugverdienen, maar
ook van de 20-tal andere molecules die
het omwille van diverse redenen nooit
gehaald hebben als geneesmiddel.
ondertussen moeten zij blijven investeren
in nieuw, steeds duurder onderzoek.
Door te kiezen voor merkproducten,
investeert u mee in de toekomst van de
melkveesector.
Ik heb een
uitgebalanceerd
rantsoen, heb
ik dan nog een
calciumbolus
nodig?
De berekening van een goed uitgebalanceerd
rantsoen is één van de
basisregels voor een succesvol bedrijf.
Meer specifiek speelt het droogstandsrantsoen
een belangrijke rol in de
preventie van kalfziekte. Het vermijden
van calcium en toedienen van droogstandsmineralen
met een lage kationanionbalans
spelen hierin een rol. Is een
calciumbolus in dat geval nog nodig?
Een studie onderzocht dit op 2 Amerikaanse
topbedrijven. Er werden in totaal
meer dan 3000 koeien opgenomen in
de studie, waarvan 928 koeien in hun
tweede lactatie of ouder. De koeien
hadden een gemiddelde van meer dan
11 000 kg melk.
M-box
Gemiddeld voorkomen in de US van
• klinische kalfziekte: 6% van de koeien
• subklinische kalfziekte: 60% van de
koeien
Alle koeien kregen anionische zouten
toegediend gedurende de laatste 2
weken voor het kalven. Het voorkomen
van klinische kalfziekte op deze bedrijven
was extreem laag, namelijk slechts
0.7 % van alle gekalfde koeien. ook het
aantal subklinische gevallen was laag:
18,8 % van de onderzochte koeien
hadden een te laag calciumgehalte
in hun bloed.
De helft van de koeien in hun 2e lactatie
of ouder kreeg een calciumbolus
toegediend bij de kalving. De andere
helft van de dieren functioneerde als
controlegroep.
Resultaten
De koeien die een bolus kregen, produceerden
gemiddeld 145 kg meer melk
dan de controlekoeien. Er was ook een
tendens dat deze koeien minder leden
onder aandoeningen zoals ketose en
lebmaagverplaatsing.
Indien men enkel naar de risicocategorie
keek, waren de cijfers nog sprekender.
Als risico-koeien kon men identificeren
• Droogstaande koeien met een
kreupelheidscore van 3 of 4
(op een schaal van 5)
• Een conditiescore van 2,75 of minder
• Een lange droogstand
(meer dan 60 dagen)
• Tweeling of doodgeboorte
Risicodieren die een bolus kregen
• Produceerden gemiddeld 406 kg
meer melk dan hun equivalent
in de controlegroep
• Hadden ook een tendens om minder
ziek te worden dan de andere
risicodieren.
Prof. Garrett oetzel
van de University of Wisconsin:
“Uit deze studie hebben we geleerd
dat zelfs op uitstekende bedrijven
met goede kation-anion balans in hun
droogstandsmineralen en weinig klinische
kalfziekte, calciumbolussen toch
nog een voordeel blijken op te leveren,
vooral voor de hoog-risico-koeien."
3-in-1 voor verstandig omgaan met antibiotica!
De M-box is een initiatief van het M-team van de Universiteit Gent. Op
basis van de resultaten van het bacteriologisch onderzoek van melk
van 8 klinische uierontstekingen en aanvullende koe-informatie
worden adviezen opgesteld over het algemeen uiergezondheidsmanagement
en het droogzetmanagement op het melkveebedrijf,
en kan een behandelplan voor klinische uierontsteking
worden opgesteld. Kortom, de M-box helpt de melkveehouder om,
samen met zijn bedrijfsbegeleidende dierenarts, de uiergezondheid
op zijn bedrijf te verbeteren en dit door antimicrobiële middelen
verstandig(er) in te zetten. Wenst u meer informatie? Aarzel dan
niet en contacteer ons via m-team@UGent.be.
6 7

WETENSCHAPPELIJK
Wat is de kation-
anionbalans
(KAB)?
Een anion is een ion met een negatieve
lading, bijvoorbeeld zwavel en Chloor.
Een kation is een ion met een positieve
lading, bijvoorbeeld Calcium, Kalium en
Natrium.
KAB = gewicht kationen – gewicht
anionen in de voeding
De laatste 2 weken van de droogstand
moet de KAB laag zijn.
Enkele manieren hiervoor zijn:
• Anionische zouten toevoegen aan
het rantsoen
Deze anionische zouten (magnesiumsulfaat,
ammoniumchloride) in de
voeding worden opgenomen in de
darm en komen in de bloedbaan
terecht. Het sulfaat en chloride komen
vrij in het bloed en veroorzaken een
lichte verzuring. Licht zuurder bloed
zorgt voor een activatie van het
calciummetabolisme: calcium komt
gemakkelijker vrij uit de botten én
wordt beter opgenomen in de darm.
• Ruwvoeders met een hoog kalium-
en natriumgehalte vermijden
Kaliumrijke voeders: gras en graskuil
Kaliumarme voeders: bietenpulp en
maïs
Het is aan te raden uw droogstandsrantsoen
in detail te bespreken met
uw nutritionist of dierenarts.
CoLoFoN
Diepliggende ogen en koude oren zijn tekenen van kalfziekte.
KALFZIEKTE KAN VOORKOMEN WORDEN
BOVIKALC ® is de enige bolus die 42g calcium bevat.
Een unieke combinatie
Calciumchloride: snel beschikbaar
Calciumsulfaat: langdurige werking
Spreek Spreek erover erover met met uw uw dierenarts dierenarts
CoLoFoN
Verantwoordelijke uitgever:
Mark Connolly 2012/044
SCS Boehringer Ingelheim
Comm. V, Animal Health,
Arianelaan 16, 1200 Brussel
Realisatie:
Haisja BVBA,
Vereeckenstraat 73, 9308 Gijzegem,
T. 053-41 39 69 - F. 053-41 89 66
www.haisja.be - info@haisja.be
Hoofdredactie:
Elke Abbeloos
Met dank aan Boehringer Ingelheim,
M-Team en Vakblad Melkveebedrijf
DAAROM IS BOVIKALC® UNIEK
Getuig op www.bovikalc.be en win een mooi cadeau!
1515 annonce Bovikalc 02 nl.indd 1 29/03/12 11:41