verslag

4. Heffingsniveau
4.1. Processen
45 Stuk 38 (2000-2001) – Nr. 1
De heffingscyclus bestaat uit de processen Vestiging, Controle, Betwisting
en Invordering( 66 ).
Het proces Vestiging is de systematische opeenvolging van activiteiten
met als doel de heffingsschuld vast te stellen. Deze activiteiten zijn: de
identificatie en, eventueel, opsporing van de heffingsplichtigen, de vaststelling
van de grondslag van de heffing en de berekening van de heffingsschuld
(toepassing van het heffingstarief of de belastbare materie).
Het product van dit proces is de vestiging van de heffing, al dan niet
door inkohiering. Aan dit product worden de volgende eisen gesteld:
volledigheid (iedereen die voor de heffing in aanmerking komt, moet
eraan worden onderworpen), tijdigheid (de heffing moet zo snel mogelijk
volgen op het belastbaar feit of de belastbare verrichting) en correctheid
(de schuld van de heffingsplichtige moet juist zijn bepaald).
De activiteiten die de juiste toepassing van de heffing moeten verzekeren
vormen het controleproces, o.m. de controle van de aangiften en
van heffingsplichtige feiten en handelingen. De controle kan zowel op
documenten en aangiften (kantoorcontrole) als bij de belastingplichtige
of derden (veldcontrole) plaatsvinden. Controle kan doorheen de gehele
beleidscyclus aan bod komen (beleidsvoorbereiding, regelgeving, voorlichting,
controlebeleid, sanctiebeleid en evaluatie).
Het proces Betwisting bestaat uit een administratieve en een gerechtelijke
fase. De gerechtelijke procedures vallen buiten het beheer van de
administratie en - bijgevolg - dit onderzoek. Het administratieve luik omvat
de behandeling van bezwaarschriften: aantal, doorlooptijden, opvolging
en richtlijnen en normen.
De invordering en inning van de heffing vormt de laatste fase van het
heffingsproces. Deze fase leidt rechtstreeks naar de output van het proces,
met name de ontvangst van het geheven bedrag.
4.2. Vestigingsproces
Instructies en richtlijnen voor de behandeling van aangiften, de vestiging
van aanslagen en de toepassing en interpretatie van de regelgeving zijn
over het algemeen beschikbaar, zij het dat de mate waarin ze zijn uitgewerkt
en gedetailleerd, sterk varieert. Sommige procedures en instructies
zijn niet opgenomen in expliciete, schriftelijke richtlijnen, maar alleen
in de invoerprogramma's. Alle richtlijnen en handleidingen staan volgens
66 Deze indeling wordt in de belastingwetenschap algemeen erkend. Zie Fr.Loeckx en
R. Van Dionant, Overzicht van de Belastingwetenschap, Ministerie van Financiën,
1982, Deel 2, nr. 326, p. 283.