verslag

Stuk 38 (2000-2001) – Nr. 1 12
Voor de aanmaak en doorstroming van beheersinformatie ontbreken
procedures, ondersteuningsmiddelen en organisatorische structuren. De
schaarse rapportering aan het beleid – met name over enkele aspecten
van de invordering, zoals de gerealiseerde heffingsontvangsten - vindt
ad hoc plaats en is niet systematisch, noch op de behoeften van het
beleid afgestemd.
Heffing
De organisaties voldoen grosso modo aan de voorwaarden voor een
efficiënt verloop van het vestigingsproces. Zij hebben echter geen zicht
op de volledigheid van de bestanden van heffingsplichtigen en de corrigerende
maatregelen zijn vrij beperkt. De organisaties doen weinig aan
actieve opsporing. Ondanks een maar beperkte uitwerking van dossierbehandelingstermijnen,
halen de organisaties wel de decretaal opgelegde
vestigings-tijdslimieten.
Een volwaardig controlebeleid is er niet, noch een systematisch onderzoek
naar misbruiken. De controles blijven meestal zuiver administratief.
Andere tekortkomingen in het controleproces zijn: een ontoereikende
prioriteitenbepaling voor de afhandeling en -controle, het beperkte en
informele karakter van de samenwerking met andere instanties en de vrij
zwakke en niet-uniforme kwantitatieve en kwalitatieve normstelling.
Geschreven richtlijnen voor de behandeling van de bezwaarschriften
ontbreken vaak. Administratieve doorlooptijden voor de behandeling van
de bezwaarschriften zijn er, behalve die welke de heffingsdecreten stellen,
niet vastgesteld. De decretale termijnen worden weliswaar meestal
gehaald. Geautomatiseerde systemen voor de opvolging en bewaking
van de bezwaarschriftenstroom zijn nog niet algemeen ingeburgerd. Wel
konden de organisaties de evolutie en financieel-budgettaire weerslag
van de bezwaarschriften grosso modo weergeven. Op één organisatie
na, delen zij de bezwaarschriften in categorieën in. Administratieve fouten
worden opgevolgd en leiden tot bijsturingen. De organisaties lichten
de heffingsplichtigen in over de berekening en de procedure.
De interne invorderingsrichtlijnen zijn op ongelijke wijze uitgewerkt. Invorderingstermijnen
zijn er niet, behoudens de decretaal voorziene verjaringstermijnen.
De doorlooptijden die de snelheid van het invorderingsproces
weergeven, zijn wel bij benadering meetbaar. De organisaties
beschikken over de noodzakelijk financiële, budgettaire en boekhoudkundige
basisinformatie, maar de boekhoudkundige verwerking van
de ontvangsten is niet altijd homogeen.