Noordeloos, zondag 6 september 2009 – no - Ontmoetingskerk

Noordeloos, zondag 7 april 2013 – no. 14
De diensten
Vandaag:
09.30 uur mevr. G. Bijl-Bor uit Noordeloos – Dovendienst
18.30 uur drs. F. Stark uit Lexmond
De collecte is voor de kerk en de bloemen.
Volgende week: 14 april
09.30 uur ds. M. Koster
18.30 uur Commissie Bouwplaats
De collecte is voor de diaconie.
Organist
Vanochtend wordt het orgel bespeeld door Peter Veen en vanavond door John Schultink.
Kinderwoorddienst- en oppas
De kinderwoorddienst voor groep 1 t.m.4 wordt geleid door Maartje Aantjes en
groep 5 t.m. 8 door Yvonne Kazen.
Margriet en Rosanne van der Werff passen op de kleintjes.
Kerkauto
Vandaag rijdt de fam. Kraaijenveld-den Hartog en volgende week de fam. Robbertsen-Slob.
Keukenploeg
Vanochtend worden de kopjes vol geschonken door Aria en Teus Bos en vanavond door
Nico en Willeke Verheij.
Collecteopbrengsten
De opbrengst van de collecte voor JOP op Eerste Paasdag (31-03-2013) is € 487,43.
www.ontmoetingskerk.nl/gemeentebrief
Jarig
Op 10 april hoopt mevr. G. Bos-Brouwer 84 jaar te worden. We feliciteren haar alvast van harte en
wensen haar een fijne verjaardag en een gezond nieuw levensjaar.
Kerkbloemencollecte
Vorige week stond het verkeerd in de Gemeentebrief, want vandaag is de extra collecte voor de
kerkbloemen.
Ook in de Lijdenstijd mochten we weer genieten van mooie bloemstukken waarover in de
Gemeentebrief uitleg gegeven werd. Soms ook wel 2 bloemstukken want er is veel lief en leed…..
De ontvangers zijn altijd erg blij met de bloemen die door de wijkdiakenen worden gebracht. Niet altijd
vermelden we als diaconie, uit privacy overwegingen, bij wie we bloemen brengen… maar het zijn er
veel meer dan dat u leest in de Gemeentebrief.
Tineke, Annelies, Ina en Mirjam, namens de gemeenteleden weer hartelijk dank voor jullie creatieve
bloemstukken.
De diaconie.

Uitleg bij de bloemen
Zo’n bloemstuk, hoe verzin je het?
Soms, als je een tekst leest, iets hoort of ziet blijft het 'hangen' en gaan je gedachten hun eigen weg.
De kleren van Jezus werden verdeeld, maar "er werd om Jezus onderkleed gedobbeld".
Een week na Pasen en ergens droeg er dus iemand (de winnaar?) het onderkleed van Jezus.
In mijn beleving kan het haast niet anders dat de drager van deze kleding nagedacht moet hebben
over deze bijzondere man, Jezus, die zoveel moest meemaken en waar nog zoveel over gesproken
werd en van wie dit onderkleed geweest is.
Gaat mijn fantasie te ver als ik hoop dat iets van de grote liefde van Jezus dwars door het lijden en
verdriet, ook toen in die wereld, tot deze drager doorgedrongen is en hem of haar geraakt heeft?
Een dobbelsteen, een kubus. In Openb. 21 vers 16-17 staat een kubus voor het nieuwe Jeruzalem,
opgebouwd uit 12 'ribben'.
Centraal in de schikking een dobbelsteen zonder dichte zijden: een transparante kubus, gemaakt van
vlierhout, de Vlier is de levensboom. De 'ribben' zijn omwikkeld met wilgenranken, Wilg staat symbool
voor het evangelie.
Gebruikt zijn Distels, die staan voor zorgen en Hulst, dat staat voor lijden, maar heel wonderlijk, ook
voor licht en hoop.
De Roos is de liefde die overal doorheen komt en de Tulp, dat is het symbool voor gebed. de Hyacint
is een symbool voor vrede en macht.
Wit is de kleur van het licht, geel is de kleur van de zon en paars is de koninklijke kleur.
Ina Nomen-Slob.
Bericht van de Bouwplaats – Op zoek naar parels……….
Neem een liedboek in handen en je hebt een schatkamer onder handbereik.
Elk lied is op eigen wijze ontstaan; door een ervaring van een dichter, de componist werd door iets
geïnspireerd, tijd en geschiedenis doorademen de tekst.
Kortom: achter elk lied gaat een eigen, uniek verhaal schuil.
Wanneer je zo’n verhaal eenmaal kent, gaat een lied meer voor je leven, zing je het bewuster, beleef
je het meer intens, klinkt het voorgoed anders.
Predikant-organist Erick Versloot (1970) uit Woerden zal na enkele inleidende en meditatieve notities
over zingen aan de hand van een aantal liederen ons meenemen door de tijd.
We krijgen letterlijk en figuurlijk een beeld van dichters en componisten en zullen de geschiedenis van
het ontstaan van een lied horen en soms ook welke geschiedenis een lied later in mensenlevens
heeft geschreven.
Hij doet dat op meditatieve en informatieve wijze, poëtisch, speels en met humor.
Zo zullen we met elkaar schatgraven en parels ontdekken in het liedboek.
En uiteraard zullen we de liederen daarna ook met elkaar zingen!
In deze speciale avonddienst op 14 april om 18.30 uur zullen de avondliederen centraal staan.
Van harte welkom en neem gerust iemand mee!
Commissie Bouwplaats
Doopdienst
Op zondag 14 april worden maar liefst vijf kinderen gedoopt.
Het zijn Mees Bijl, het zoontje van Carla en Jouke Bijl,
Len Verspuij, het zoontje van Koen en Elsbeth Verspuij,
en de kinderen van Henri en Wendy Vonk. Henri en Wendy zijn onlangs lid van onze gemeente
geworden, en willen nu graag hun drie kinderen, Tessa, Sander en Renate laten dopen. Hun adres is
Pinksterbloemstraat 20, Hoogblokland.
We zien met jullie, jullie vrienden en familie, uit naar een feestelijke dienst!
Marti Koster

Verslag van de Gemeenteavond op woensdag 13 maart 2013
Er waren ongeveer 40 gemeenteleden aanwezig
1. Opening
De voorzitter opent de vergadering en heet een ieder welkom, in het bijzonder de penningmeesters
van de kerk, diaconie, jeugd, het project en de communicatiecommissie en de penningmeester van
de jeugd.
De voorzitter leest een gedeelte uit de Bijbel en uit Oase, methode voor de dagopeningen van het
middelbaar onderwijs.
2. Financiële zaken
De Penningmeester van de Kerk, Hendrik van Vuren, krijgt het woord om de rekening 2012 en de
begroting 2013 van de Kerk toe te lichten. De penningmeester wijst er op dat de laatste jaren de
inkomsten van de kerk, de Vaste Vrijwillige Bijdragen, een dalende trend laten zien. Dit leverde vorig
jaar een tekort op van € 11 000. De begroting voor 2013 laat een soortgelijk tekort zien en de
meerjarenbegroting toont dat het tekort fors zal gaan toenemen. De penningmeester zal daarom een
grote VVB-actie gaan houden.
De Penningmeester van de diaconie, Alice Simons, geeft een toelichting op de rekening en begroting
van de diaconie. Een teruggang in de opbrengst van de collecten wordt gecompenseerd door een
toename van giften. De diaconie gaat in de toekomst meer participeren in de voedselbank.
De penningmeester van de jeugd, Patrick Koekoek, licht de rekening 2012 en de begroting 2013 toe.
De donaties blijven ver achter t.o.v. vorig jaar. Dit tekort wordt echter gecompenseerd door de lagere
kosten van het kamp en minder uitgaven voor het clubwerk. Wel merkt de penningmeester op dat
voor het Kampweekend een bijzonder voordelige locatie is gekozen. Een ander locatie zal een forse
stijging voor de kampkosten laten zien. Het positieve saldo van € 7000 is erg hoog te noemen. De
penningmeester van de kerk merkt op dat kosten voor de Ontmoetingsdiensten bij de kerk kunnen
worden gedeclareerd.
De Penningmeester van de Projectcommissie, Alice Simons, geeft aan dat het saldo van het Project
wat hoger is door incidentele acties van o.a. de basisschool. De inkomsten van het Project blijven
echter ver achter ten opzichte van een paar jaar geleden. De Projectcommissie moet het Project
meer onder de aandacht van de gemeenteleden brengen.
Ook namens de Communicatiecommissie voert Alice Simons het woord. De Elisabeth-Bode kost veel
en levert te weinig. De communicatiecommissie moet hier aandacht aan besteden.
De voorzitter merkt op dat het jammer is dat niet alle commissies een vertegenwoordiger hebben
afgevaardigd om op de Gemeenteavond de beleidsvragen te kunnen beantwoorden.
3. Verslag Kascommissie
Bas Schakel deelt mede namens Jan Wildschut mee dat de kascommissie de diverse rekeningen
hebben gecontroleerd en geen onvolkomenheden hebben kunnen vaststellen. Aan de
penningmeesters wordt daarom hierbij decharge verleend.
De voorzitter bedankt de leden van de Kascommissie en ook de betreffende penningmeesters voor
hun werkzaamheden.
Bas Schakel is aftredend lid van de Kascommissie. Zijn plaats wordt ingenomen door Reinoud de
Leeuw.
4. Rondvraag
Jo van Mourik vraagt in verband met de verstaanbaarheid of de volgende Gemeenteavond gehouden
kan worden in de grote jeugdruimte.
5. Sluiting
Tot slot van de vergadering zingen we gezang 390 vers 1 en 2.
De voorzitter sluit de vergadering.

De oude cantorij
In mijn opruimwoede kwam ik een oude videoband tegen, waarop een opname van de oude cantorij,
zingend in het “Nieuwe Gasthuis””. Hans Rol begeleidt op de piano en ik dirigeer.
27 mensen staan uit volle borst te zingen. Lies Buitenhuis leest gedichten voor en Francien van Dalen
doet de aankondigingen. We hebben uitgerekend dat dit ongeveer 24 jaar geleden is.
Ik heb de band aan Henk van Santen gegeven en die heeft hem overgezet op een DVD. De kwaliteit
is nog best goed. Wat zijn we allemaal een stuk ouder geworden. Jos van Vuren staat er nog op en
Aline Peltjes. Ik wist niet eens dat ze er op gezeten hadden. Ook Hannie Vink, de moeder van Gonda
en Jan zingt mee.
Als er belangstelling voor is, wil Henk best nog een heleboel DVD ‘s maken a 5 euro per opname.
Graag opgeven bij mij.
Jacky Bak
Uganda
Nou daar zitten we dan in het Zebra Hotel in Kampala. Wat drinken en alles wat op geladen moet worden om
ons heen. 't Was best een goede reis zo via Brussel, Amsterdam,Nairobi naar Entebbe. Toch had ik het aan het
einde van de dag wel gehad. Hotel opgezocht en geprobeerd te slapen. Om 9 uur aan het ontbijt en naar
Entebbe om geld te wisselen. Naar ons vertrouwde frikadellen cafe om wat te eten. Ingecheckt in het Zebra
Hotel en toen op zoek naar allerlei stofjes. Nou Petra is geslaagd en de grijns is niet van haar gezicht te wissen.
Nu lekker zitten met mijn Miranda fruit in het zonnetje. Want de aankomst was in de regen die niet gestopt is tot
vanmorgen een uur of vier en heel de morgen zo nu en dan wat, maar nu is de zon er eindelijk door.
Morgenochtend vertrekken we naar het project.
En dan is het alweer vrijdag de 22e. Woensdag morgen eerst samen ontbeten. Daarna vertrokken op weg naar
het project. De reis ging deze keer heel voorspoedig. Geen files…ja soms zijn die er zelfs in Uganda bijv. als er
aan de weg wordt gewerkt. Geen onverwachte passagiers, dus maar met z’n vieren in plaats van tienen ofzo.
En onderweg je gelooft het niet zebra’s gespot. Op zo’n 20 meter afstand. Geweldig voor het eerst zelfs voor mij
en dan van zo dichtbij. Doorgereden naar Mbarara, onderweg fruit en groente gekocht en in de nieuwe
supermarkt nog wat benodigdheden gekocht. Ik blijf me verbazen, onderweg en rond het project zoveel
armoede en dan hier een supermarkt!!!!! De auto is afgeladen vol met 6 koffers en al het eten en water wat we
hebben. Petra mag deze keer het tasje met 20 eieren bewaken. Ze heeft het geweten, vooral het laatste stuk
hebben we gegierd van de lach. Het is bijna onmogelijk de eieren langs deze weg heel aan te laten komen.
Maar het is haar gelukt, zelf wat blauwe plekken opgelopen maar de eieren zijn heel. Heerlijk om iedereen weer
te zien, we krijgen een warm onthaal. Gauw alle spullen uitladen en opruimen. Onze bedjes zijn al opgemaakt.
Alle gift uitgepakt en bewondert. We hebben een nieuw vel voor de drum meegenomen. Er wordt zo fanatiek
gedrumd tijdens praise dat er zo nu en dan een vel sneuvelt. Ben heeft nog een verassing waar Richard en
Kyarimpa vanuit hun dak gaan nml. een keyboard. Er wordt de hele avond geoefend, gezongen en gedanst. Ik
ben volkomen uitgeput als we naar bed gaan. Wat een dag. En vandaag is het Petra’s dag. Na het ontbijt stalt
ze alle stoffen en voorbeelden uit. Samen met Irene nemen we onze plannen door. Irene’s ogen beginnen te
stralen en ze vraagt of we meteen kunnen beginnen. Geweldig…. Ze belt even en na een uurtje komen er twee
vrouwen binnen. Annet en Fiona. De tafel word leeg geruimd en de dames willen gelijk beginnen met het maken
van de tassen. Patronen knippen en dan maar met de hand beginnen, ze kunnen niet wachten. Maar we krijgen
het trapmachine niet aan de praat. Geen probleem Petra heeft een kleine Elna naaimachine meegenomen uit
Nederland zo’n 45 jaar oud. De dames gaan uit hun bol. Ik ben maar soep gaan koken van courgette. Samen
met de sla een hele Hollandse maaltijd. Ik moest ze ongeveer dwingen het naaiwerk neer te leggen om even te
eten. Gelukkig vonden ze het heel lekker en de pan was snel leeg. Afwassen met z’n drieën en snel weer aan
het naaien. Ze zijn heel enthousiast dus ik denk dat ons plannetje gaat lukken. We willen ze een aantal dingen
laten maken die we in Nederland kunnen verkopen. Straks ga ik even bij Winnie kijken en haar kindje in de
kliniek, we denken dat het Malaria heeft.
Zo even uitrusten na een heftige Ugandese kerkdienst. Ook deze dienst was weer zeer bijzonder. Toen we de
kerk verlieten sprak iedereen een zegen over ons uit. Wat ik toch steeds weer heel bijzonder vind. Mijn bezoek
bij Winnie verliep op zich goed, maar haar kindje was heel bang voor mij. Aan het einde van het bezoek durfde
ze al vlak bij me te komen maar wel op de arm van mama. Ze heeft idd malaria en was flink uitgedroogd. Ze
heeft een infuusje en krijgt medicijnen. Haar mondje zit ook onder de wondjes dus eten is niet makkelijk. 's
Avonds zaten de mannen natuurlijk weer met z'n alle rond het keyboard en werd er weer gezongen en gedanst.
Alle paas liederen die we konden bedenken hebben we maar ff laten horen;-) De volgende morgen rustig
opgestaan. Eigenlijk zouden we naar de theefabriek gaan, maar dat ging niet door omdat de man die we willen
ontmoeten er niet was. Nu kunnen we dus weer ongestoord handwerken. Tegen de middag komen de vrouwen
weer en worden door Petra aan het werk gezet. Terwijl Petra ze leert hoe een quilt is opgebouwd en ze hen de

lokken leert afmeten en knippen, pak ik even mijn haakwerk. Dat kennen ze ook alleen hebben ze geen
patronen. Dus heb ik, toen er weer internet was, gauw wat patroontjes van bloemetjes uitgeprint. Maandag in
Mbarara opzoek naar katoen en haaknaalden dan ik ze gauw nog even leren hoe de kindertassen mooi te
versieren. Ik heb hier een i-pad mini die ik mag gebruiken van Petra, maar kan dus niet zo snel foto's op
Facebook zetten sorry. De dames hebben dus de hele dag 336 blokken stof geknipt. En daarna alle blokken op
tafel uitgelegd om te kijken hoe de quilt het mooist word. Ongelooflijk hoe ze genieten van de stofjes en de
kleuren. Je begrijpt dat er weer veel gelachen is. Wat heerlijk om nu eens niet alleen veel te praten ;-P maar
eens met mijn handen te werken. We hebben zo de smaak te pakken dat ze niet willen stoppen, maar Petra is
streng en zegt dat ze dinsdag weer terug mogen komen. Zelf kunnen we het niet laten en nadat we een rondje
over het project hebben gelopen, hier en daar een praatje hebben gemaakt(en ik nu heel dichtbij Winnie's
dochter mag komen)en gegeten hebben, schuiven Irene en Petra rond de tafel om kralen te rijgen en haak ik
mijn eerste bloem. Geloof het of niet maar het is voor het eerst sinds we op het project gearriveerd zijn een hele
stille rustige avond....dat was dus een goede voorbereiding op de kerkdienst van vanmorgen, die over Ester
ging. Morgen is het de bedoeling om een vakschool te bezoeken en waarschijnlijk kan ik dan ook de
schoolboeken kopen. Daar heb ik zin in.....
Zondag middag leek een rustige middag te worden. We zaten nog maar net lekker onderuit toen er aan de deur
werd geklopt en Annet binnen stapte...ze kon niet wachten tot dinsdag dus kwam ze nu al leren hoe een bloem
te haken. Samen de hele middag gehaakt. 's Avonds vroeg naar bed want we wisten dat het de volgende dag
een drukke dag zou worden. Maandag morgen rond 11 uur vertrokken naar Mbarara ongeveer 11/2 uur rijden.
Winnie ging mee om met haar dochtertje naar het ziekenhuis te gaan. Het wil maar niet beter gaan met de
wondjes in haar mond. Zo komt er natuurlijk niet voldoende eten binnen. We hebben vreselijk gelachen met al
die hobbels. Winnie is een vorse dame en dan met drie volwassenen en een kind achter in de auto....effin eerst
met z'n alle naar een vakschool. Deze school is in 1986 door Nederlanders gebouwd. Er word les gegeven in
verschillende disciplines o.a. Opleiding tot coupeuse, metselaar, timmerman etc. We kregen een leuke
rondleiding en konden zo een leuke indruk krijgen over hoe onze vakschool vorm kan krijgen. We kregen er
echt zin in. Hier hebben ze er voor gezorgd dat ze opdrachten krijgen voor het maken van schooluniformen,
jurken voor vrouwen op bestelling, een stoel voor de bisschop van de rooms katholieke kerk, kasten etc etc. De
metselaars hebben twee mooie grootte gebouwen erbij gemaakt op het terrein. Na nieuwe vrienden te hebben
gemaakt voor op fb gaan we weer op weg. Nu eerst toch maar Winnie wegbrengen naar het ziekenhuis. Op de
terugweg kijken we of ze weer mee gaat of dat haar kindje in het ziekenhuis blijft. Wij trekken naar het centrum
voor nieuwe naalden in de machine, katoen om te haken, knopen voor de tassen etc. Wat een belevenis lopen
tussen kleine steegjes waar alles buiten gebeurt en wij een grote bezienswaardigheid zijn. Naaimachines vallen
stil, strijkbouten worden koud (want die werken op kolen) monden vallen open en er wordt naar onze witte
benen gewezen. Iedereen zegt vrolijk gedag en daartussen struinen wij naar de dingen die wij nodig hebben.
Ook onze monden vallen open van verbazing wat we zien. Bijna iedereen werkt buiten, vooral de mensen met
naaimachines en dergelijke. Er is van alles te zien en te ruiken. Een man met twee verschillende vrouwen
schoenen, een met sok de ander bloot, drinkt uit een plas met water en wandelt dan weer vrolijk idd vrolijk
verder. Zoveel kleuren en geuren, zo indrukwekkend dat ik eigenlijk wil zitten en kijken. Gewoon kijken. Na een
week heb ik nog niet alles gezien. Even verder op worden we uitgenodigd voor een pedicure beurt gewoon op
straat. Ik denk dat dat voor problemen had gezorgd als wij met onze blanke teentjes daar waren gaan zitten
haha. Uiteindelijk belanden we in een boekenwinkel waar ik de nieuwe boeken voor de school gesponsord door
Christelijke school met de bijbel uit Noordeloos mag kopen. Met een volle doos weer naar de auto. Zonder
Winnie en haar kindje keren we weer terug naar het Project. Daar komen we er achter dat er vandaag negen
vrouwen zijn geweest....voor het handwerken. Vandaag rondje school en het overhandigen van de boeken.
Gesprekje hier en daar. We eindigen in de kerk waar het schoolkoor ons twee mooie liederen van dank en
blijdschap laten horen, wij nog een praatje moeten maken en we weer terug keren naar ons onderkomen, waar
alweer 9 vrouwen op ons wachten om verder te werken....geweldig toch! Het worden er uiteindelijk 11 met nog
een paar kids. 's Middags een bezoek aan de theefabriek met rondleiding en al. We keren terug naar het project
met alle vier een kilo thee.....morgen de laatste dag op het project. Ongelooflijk dan is deze wonderlijke reis
weer voorbij.......
De laatste dag op het project is aangebroken. Ineens beseffen we dat voor de quilt de vrouwen nog heel wat
moeten weten… We besluiten eerst maar eens alles netjes op te ruimen en opnieuw te sorteren. Dus kralen en
wol met haaknaalden aan de kant. Alles weer schoon en netjes in de kistjes speciaal door Petra meegebracht.
14 stroken van 24 vierkantjes op een rij. Welke stroken moeten er nog worden gedaan en welke moeten worden
gecorrigeerd. Tafels schoon, machine op tafel….zo alles klaar voor de laatste les…Petra wil eigenlijk nog even
snel achter de naaimachine wat dingen corrigeren, maar daar krijgt ze de kans niet voor. Zodra Irene de
machine maar ziet zit ze er achter en niemand krijgt haar daar meer vandaan. Petra vervolgd de les met de
vrouwen die binnen druppelen. Er word veel gelachen en gepraat, zelfs gezongen. Irene, Fiona en Annet
ontpoppen zich als echte juffen en geven de instructies van Petra door. Ik heb echt respect voor Petra die
helemaal in haar element en uiterst geconcentreerd de dames les geeft. En als of ze het dagelijks doet met de

hand blokje na blokje gewoon mee naait. Ik zie dat ze moe is, maar ze gaat gewoon door en mooier nog…ze
geniet. Ik ben trots op haar. Ik ben maar weer soep gaan koken, op verzoek van Irene. Ik weet nou niet of ze
de soep lekker vond of dat ze gewoon niet achter de naaimachine weg wilde Samen met Ben neem ik alle
dingen die wij wilden doen en bespreken nog eens door . Tevreden kijken we terug en zien dat onze
gesprekken in december hier en daar wel zijn vruchten heeft afgeworpen. Terwijl we de school rondliepen zien
we dat ons advies om een rooster te maken voor het schoonmaken van de slaapzalen is opgevolgd. De
kinderen krijgen nu een taak en leren op deze manier zelf verantwoording te dragen voor spullen en elkaar.
Degene die de bouw leidt is heel ziek geweest. Hij heeft aids. Daardoor heeft de bouw een aantal maanden stil
gelegen. Na het Paasweekend zal hij weer beginnen met de laatste ramen en deuren te plaatsen. Daarna kan
er ook nog meer aandacht aan de afwerking besteed worden. Nog wat vragen rond de accountibility zijn
opgelost. Het project voor het planten van de eucalyptus bomen heeft Ben uitgelegd. Dat valt niet mee want
vooruit kijken en plannen zijn veel Ugandese niet gewend. Dat je werkt en heel lang geen resultaat hebt en toch
een betere opbrengst is bijna niet te geloven. Eerst zien dan geloven is iets wat beter werkt…dat moeten we
dan maar doen. Op de theefabriek heeft Ben goede contacten kunnen leggen en een belofte dat ze de
eucalyptus bomen van het project willen kopen. De directeur ziet in dat er straks bomen te kort zullen zijn, hij
verbruikt zo”n 100 bomen per dag. Hij stimuleert de boeren een stukje van de theeplantages met bomen te
beplanten, zo heeft hij in de toekomst bomen en dat scheelt hem transport kosten. Alle formulieren en
handtekeningen rond het project met de wilde ganzen rond de vakschool zijn nu binnen. Dus….hou de site in de
gaten. www.twawebwa.com. Eigenlijk is de tijd tekort…de rest is weer voor het volgende bezoek. De vrouwen
op de been krijgen is zo goed gelukt, maar vraagt ook veel tijd en daar lag nu even de prioriteit. De vrouwen
hebben een order van ons gehad voor tassen, engeltjes en de quilten. Ook van Helma ligt er al een “order” dus
de dames kunnen aan de slag. En zo te zien vinden ze het erg leuk. De onderneming vrouwen is van start.
Leuk om te vertellen is miss ook dat ze op deze manier sparen voor hun eigen “verzekering” met de opbrengst
word nml. een gedeelte gespaard voor als er zich iets voordoet. Nu hebben ze geen geld voor als een van de
familieleden ziek word. Zo leren ze te sparen voor deze dingen en kunnen ze daar dus ook zelf actief aan deel
nemen. Nog één bezoek hebben we af te leggen. Nml. die aan het appelvrouwtje. Zo ben ik haar gaan noemen,
mijn appelvrouwtje. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ik wil haar heel graag helpen. In mijn vorige
verhalen hebben jullie al kennis met deze vrouw gemaakt. Zij heeft, omdat zij de beste landbouwer in deze
streek is, van de president een aantal appelbomen gehad. Maar het wil niet zo goed lukken, de opbrengst is te
laag. Wij willen voor een irrigatie oplossing zorgen en iemand vinden die haar advies kan geven over de grond
en het verzorgen van deze appels. Dus wie dit leest en iemand kent of een tip heeft….bel/mail me gerust. Ook
deze keer was weer heel bijzonder…ze had zelfs voor ons een echt cadeautje klaar staan, omdat het Pasen
was…hoe leg ik dat uit. En weer waren daar de bonen…Wat een bijzondere vrouw. Zo heb ik een aantal
verhalen over deze vrouw gehoord…die bewaar ik voor later… Terug naar het project waar we net op tijd
terug zijn om afscheid te nemen van de vrouwen….de laatste keer…iedereen vond het jammer. ’s Avonds nog
wat randen gecontroleerd en aan elkaar gezet. Petra heeft de laatste instructies aan Irene gegeven. Ineens
moest er nog van alles vergadert worden met wat mensen. De kids zouden morgen nml ook naar huis gaan
voor het Paas weekend. Dus naaimachine opgeborgen zodat Irene niet net als de vorige nacht er nog tot half
één achter zou zitten…en toen ff met de benen omhoog en naar bed. De volgende morgen vroeg opgestaan,
douchen, koffers pakken, eten en dan op weg. Naar Masaka, eten en weer verder naar Kampala naar het popie
Jopie hotel. Daar arriveren we aan het einde van de middag. Koffers uitladen, gebruik maken van het toilet en
dan samen eten. We gaan deze avond redelijk vroeg naar bed want morgen gaan we de Kampaalse markt
veroveren. Wij willen wel vroeg slapen maar het blijft tot vroeg in de morgen rumoerig rond het hotel. De
volgende morgen rustig opstaan, nog maar eens douchen, koffers herschikken, en dan ontbijten. Waarna we de
Kampaalse markt opduiken, een wirwar van kleine toeristen winkeltjes waar we van alles mee willen nemen.
Lekker pingelen en afdingen, zeggen dat je weg gaat en weer teruggeroepen worden. Je gunt ze de vraagprijs,
maar ook zij genieten van het pingelen. Moe geslenterd in het warme Ugandese weer (28 graden) besluiten we
om nog even in het rijke deel van Kampala te winkelen. Een overdekt winkelcentrum waar de prijzen beduidend
hoger liggen. We eindigen in een soort country club met sport hal en zwembad…hoe bizar dat heen en weer
switchen tussen rijk en arm. Deze stad zit daar vol van. Uit eindelijk zet Pastor Israël ons op het vliegveld af
waar ons wachten begint. Eindelijk arriveer ik zaterdag middag om half 5, veilig door Ben gebracht, weer
thuis…Net op tijd voor Paaszondag. Door al deze gebeurtenissen en gesprekken zou je denken dat het Paas
gevoel er miss niet is…tenslotte hadden we the Passion in Den Haag gemist. Maar niks is minder waar, de
boodschap zondag in de kerk sloot zo aan op de boodschap die ik kreeg in Uganda … en hier nog eens omlijst
met de muziek van de fanfare de Volharding…Halleluja, Hij doorbreekt de grenzen die door mensen zijn
gemaakt, Hij leeft…
Willeke Verheij