GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

De Heilige Schrift heeft niet de bedoeling om als een
handboek voor bepaalde wetenschappen te fungeren. Maar
daarmee is niet gezegd dat wat zij vermeldt niet wetenschappelijk
betrouwbaar is. Integendeel, ook als er feiten
worden vermeld die betrekking hebben op geografie, geschiedenis,
biologie of welke andere wetenschap ook,
geloven wij dat deze geheel in overeenstemming zijn met de
werkelijkheid. Twee uitspraken van Bavinck zijn in dit
verband leerzaam: “De inspiratie strekt zich uit tot alle
deelen der Schrift, en de religie is eene zaak van den
ganschen mensch. Zeer veel van wat in de Schrift vermeld
wordt, is ook voor de andere wetenschappen van principiëele
beteekenis. De schepping en val des menschen, de
eenheid van het menschelijke geslacht, de zondvloed, het
ontstaan der volken en talen enz. zijn feiten, ook voor de
andere wetenschappen van het hoogste belang”, en: “De
Schrift bemoeit zich nooit opzettelijk met de wetenschap als
zoodanig. Christus zelf, ofschoon vrij van alle dwaling en
zonde, heeft zich toch nooit in engeren zin bewogen op het
gebied van wetenschap en kunst, van handel en nijverheid,
van rechtspraak en politiek”. 141 Deze twee citaten leren ons
dat de Bijbel een religieus-ethische bestemming heeft, maar
ook dat haar betrouwbaarheid daarin niet opgaat en daartoe
beperkt is.
Wij houden vast aan de onfeilbaarheid van de Bijbel, omdat
de Auteur daarvan, de Heilige Geest, niet dwalen kan. Dit
betekent natuurlijk niet dat alles in de Schrift moet worden
beschouwd als historie. Het verhaal doet de ronde dat
bezoekers aan het land Israël door sommige gidsen gewezen
worden op de herberg waar de barmhartige Samaritaan de
overvallen Jood zou hebben ondergebracht. Iedere
oplettende Bijbellezer weet echter dat dit onzin is, omdat het
hier een gelijkenis betreft. Gelijkenissen zijn nu eenmaal
geen geschiedenis, en moeten dus ook niet als zodanig
gelezen worden. We moeten dus wel letten op de manier
waarop de Bijbel zichzelf presenteert. Gaat het om
geschiedenis, of om een gelijkenis, of misschien wel om een
141 H. Bavinck, Gereformeerde Dogmatiek I, Kampen, 1967 (5),
p.416-7
80