GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

Uit Gen.2:5 blijkt dat geen enkele andere plantensoort op de
derde dag was gegroeid. Hier staat namelijk te lezen dat er
nog geen veldgewas op aarde was en nog geen kruid des
velds was uitgesproten. Met dit kruid des velds wordt
bedoeld iedere plantensoort die geen graan of vrucht
voortbrengt. Het Hebreeuwse woord voor kruid (se’akh)
komt slechts vier keer voor in het OT. Behalve in Gen.2
komen we het ook tegen in Job 30:1-7 waar sprake is van
minderwaardige lieden die leven van de struiken in de
woestijn en daartussen balken als ezels. Ook in de
geschiedenis van Hagar en Ismaël komen we dit woord
tegen, waar het een aanduiding is van de struik, waaronder
Hagar haar zoon legt om daar te sterven. Uit dit alles blijkt,
dat het woord ‘kruid des velds’ een gewas is, dat alleen
groeit in dorre, woestijnachtige streken en niet geschikt is
om zich dagelijks mee te voeden. Deze planten bestonden
nog niet na de eerste scheppingsweek. Pas na de zondeval
zou de aarde deze plant voortbrengen in de vorm van
dorens en distels. 135
Uit het feit dat Genesis 2:5 zegt dat er nog geen veldgewas
was gerijpt (tsamakh), blijkt dat deze planten wel bestonden
en dat deze hetzelfde zijn als de zaadgevende gewassen
die op de derde dag geschapen waren. Deze gewassen
waren wel opgeschoten (dasha), maar nog niet gerijpt
(tsamakh). Ook hier is waarschijnlijk de reden, dat de HERE
135 Dit betekent niet dat de schepping niet compleet was. Wel dat er
in de schepping ook mogelijkheden besloten waren die niet
onmiddellijk werden gerealiseerd. En dat zowel in positieve, als in
negatieve zin. Om de positieve mogelijkheden tot ontwikkeling te
brengen kreeg Adam de opdracht de hof te bebouwen. Daarmee zou
hij alle sluimerende potenties die God in de schepping had gelegd,
kunnen realiseren. Door de val werden echter deze mogelijkheden
in hun ontwikkeling beknot en/of omgebogen zodat deze o.a. (via
mutaties?) in de vorm van dorens en distels de verbouw van
gewassen bemoeilijkten. Ook veranderde de relatie van de mens tot
die van het dier en werd hij voortaan geconfronteerd met een
vijandige dierenwereld. De schepping zoals die sinds de val bestaat,
is dan ook in veel opzichten vergelijkbaar met een afgeknotte
piramide. Door de vloek die op de aarde is gekomen is de
harmonische relatie tussen de mens en de natuur verstoord en
begeleiden moeiten hem voortaan bij het uitoefenen van zijn
cultuuropdracht.
76