GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

ust zelf niet gelijkgesteld worden. De zevende dag bij de
schepping is de rust die volgde op het volbrachte scheppingswerk.
Beide vormen van rust vinden hun verbindingspunt
in de sabbatsrust van het vierde gebod. Enerzijds
wees deze sabbat terug naar de schepping en het rusten van
God, na de voltooiing daarvan. Anderzijds wijst de sabbatsrust
vooruit naar Christus, de ware Rustbrenger en de
volmaakte rust die de gelovigen zullen genieten op de
nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waarin het verloren
paradijs hersteld zal zijn. Of, om het in de woorden van ds.
Joh. Francke te zeggen :Er is dus “sprake van drieërlei rust,
waarin de mensen ingingen en ingaan: één aan het begin
van de wereld, een andere in het land Kanaän, een derde
die de gelovigen door het evangelie verkrijgen. En nu
betrekt de schrijver die drieërlei rust op elkaar. De rust van
God aan het begin van de wereld (Genesis 2:3) is bepalend
voor de rust van Gods volk in Kanaän en de rust op de
nieuwe aarde. In feite is er maar één sabbat en één
sabbatsrust: de eerste sabbat van de zevende dag groeit uit
(door Christus’ middelaarswerk) tot de eeuwige sabbatismos
van de nieuwe wereld”. 123
Tot slot willen we nog een enkel woord wijden aan de
opvatting dat de zevende dag wel eeuwig moet zijn, omdat
God op die dag Zijn troon besteeg. De gedachte hierachter is
dat het hier om een eeuwig koningschap gaat. Daarom moet
de dag waarop God dit koningschap aanvaardde dus ook
eeuwig zijn. Dat God de HERE koning is over heel de aarde
en dat Hij dit is van eeuwigheid (zie bv. 1 Sam.8:7; Psalm
24:8; Psalm 10:16; Ps.29:10; Ps.47:2), staat vast. Maar
dat wil nog niet zeggen dat er in het scheppingsbericht
sprake is van een troonsbestijging van God. Zijn koningschap
is een koningschap van alle eeuwen, ja zelfs van voor
de aanvang van de tijd. In de beschrijving van de zevende
dag komen we echter nergens de gedachte tegen dat God
Zijn troon bestijgt, om als Koning over de schepping te
regeren. In het feit dat Hij de Schepper is, en de wereld uit
niets heeft voortgebracht, ligt dit koningschap al impliciet
123 Joh. Francke, Van sabbat naar zondag, Amsterdam,1973, p.183-
4.
67