GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

Heel duidelijk zien we dit bij Ridderbos. Centraal in de
opvatting van Ridderbos staat de gedachte dat de dagen van
Genesis beschouwd moeten worden als mensvormige uitdrukkingen.
Hij verbindt daaraan de volgende conclusie:
“maar daarbij moet wel bedacht worden: dit mensvormige
spreken over God vindt zijn grondslag hierin, dat de mens
navolger, beelddrager van God is”. God heeft de openbaring
van de schepping in een bepaalde vorm gegeven, nl. van zes
scheppingsdagen, en op dit scheppingsverhaal grijpt
Ex.20:11 terug. Maar omdat de dagen in Genesis 1 geen
werkelijke dagen zijn, zo zijn ook de dagen in Ex.20 geen
werkelijke dagen. In beide gevallen is er dus volgens
Ridderbos sprake van een vertelschema. Ex.20:11 grijpt
terug op de ‘mensvormige’ scheppingsdagen van dit
vertelschema, maar wil daarmee allerminst zeggen dat het
dus werkelijke dagen zijn geweest. En daarmee verliest het
sabbatsgebod volgens Ridderbos niets van zijn betekenis.
Maar de werkelijkheid is anders. Als Ridderbos gelijk heeft
dan is God meer de navolger van de mens geworden, dan de
mens van God. En dat is de zaken op zijn kop zetten.
Ook Doedens heeft een ingewikkelde redenering nodig om
zich te ontdoen van de klem van Ex.20. Hij begint met er op
te wijzen dat in Gen.2:1-3 helemaal niet gesproken wordt
van een rusten van God. Het woord šabat dat hier gebruikt
wordt betekent ‘ophouden, stoppen’, en niet rusten. Die
betekenis kán het wel hebben, maar volgens Doedens alleen
als het woord ‘sabbat’ er ook bij wordt genoemd. Omdat er
in Ex.20:11 gesproken wordt van een ‘rusten’ van God, en in
Ex.31:17 van een ‘adem scheppen’, ‘op krachten komen’,
concludeert hij dat er in de teksten van Exodus sprake is van
een verwijzing naar de scheppingsdagen vanuit een andere
gerichtheid. “Het rusten van de mens op de zevende dag, de
sabbat die door God speciaal voor Israël is ingesteld, wordt
in een vergelijking verbonden aan Gods stoppen met werken
op de zevende dag. Dat God op de zevende dag gerust
scheppingsdagen in het Goddelijke scheppingswerk geen enkele
realiteit beantwoordde?”. Naar aanleiding van deze woorden merkt
Young op: “Voorzover schrijver dezes bekend, heeft niemand ooit
deze beide overwegingen van Aalders beantwoord”. Edward J.
Young, a.w., p.74.
55