GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

hier: ‘Want als de HEERE God uit de aarde al het gedierte
des velds en al het gevogelte des hemels gemaakt had, zoo
bracht Hij ze tot Adam, om te zien hoe hij ze noemen zou,
en zoo als Adam alle levende ziele noemen zou, dat zou haar
naam zijn’. De NBG vertaalt hier: ‘En de HERE God
formeerde uit de aardbodem al het gedierte des velds en al
het gevogelte des hemels. Ook bracht Hij het tot de mens,
om te zien hoe deze het noemen zou; en zoals de mens elk
levend wezen noemen zou, zo zou het heten’. De NBV volgt
hierin de vertaling van de NBG. Het verschil is duidelijk. In
het eerste geval zijn eerst de dieren geschapen en pas
daarna Adam. In het tweede geval is Adam eerst geschapen
en daarna de dieren. Er zijn echter geen dwingende
grammaticale redenen om aan één van beide vertalingen de
voorkeur te geven. Beide vertalingen zijn volgens Aalders
mogelijk. Alleen het verband kan hier dus de doorslag
geven. Omdat in het eerste hoofdstuk van Genesis de
schepping van de mens op de zesde dag, na de schepping
van de dieren, wordt vermeld, verdient dus de weergave van
de Statenvertaling de voorkeur. 99
Zoals gezegd, wij willen hiermee niet beweren dat een
andere dan de chronologische volgorde in een geschiedverhaal
niet kan voorkomen. Hetzelfde geldt voor het
voorkomen van temporele recapitulatie. De voorbeelden die
wij daarvan in paragraaf 2.2 van het vorige artikel genoemd
hebben zijn overtuigend. Maar in al deze gevallen blijkt uit
99 Dr. G. CH. Aalders, a.w., p.52. Douma beschouwt dit echter,
zonder daarvoor redenen te noemen, als een gekunstelde oplossing.
Douma, a.w., p.44. Ook Ridderbos gaat op deze kwestie in. Hij
erkent de mogelijkheid om een imperfectum consecutivum vertaald
kan worden als een voltooid verleden tijd, maar dat kan alleen als
het deel uitmaakt van een hele reeks werkwoorden in onvoltooid
consecutieve verleden tijden. Dit is echter in Genesis 2 niet het
geval. Ridderbos ziet in de afwijkende volgorde waarin in Gen.2 de
schepping in herinnering wordt gebracht op zich echter geen bewijs
dat de volgorde van de scheppingswerken in Genesis 1 nietchronologisch
is. Het gaat in Gen.2 er immers niet om een tweede
‘scheppingsverhaal’ te vertellen, maar de noodzakelijke feiten weer
te geven die van belang zijn om de val van de mens en zijn
verdrijving uit het paradijs te kunnen tekenen. Ridderbos, a.w.,
p.37, m.n. noot 5 op p.37.
43