GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

etrouwbaarheid van de Schrift mogen inperken tot die
delen die handelen over de redding van de mens. Het moge
waar zijn dat de Schrift niet een handboek is voor allerlei
verschillende wetenschappen, daarmee is het nog niet
irrelevant wat zij over die terreinen van wetenschappen te
melden heeft. Ook daarover levert de Schrift betrouwbare
informatie en worden wij door haar niet misleid. Dat is altijd
het standpunt van de gereformeerde theologen geweest. Als
voorbeeld moge Bavinck gelden. Sprekend over de verhouding
tussen Schrift en wetenschap merkt hij het
volgende op:
“Maar als de Schrift dan toch van haar standpunt uit, juist
als boek der religie, met andere wetenschappen in aanraking
komt en ook daarover haar licht laat schijnen, dan houdt ze
niet eensklaps op Gods Woord te zijn maar blijft dat. Ook als
ze over de wording van hemel en aarde spreekt, geeft ze
geen sage of mythe of dichterlijke phantasie, maar ook dan
geeft zij naar hare duidelijke bedoeling historie, die geloof
en vertrouwen verdient. En daarom hield de Christelijke
theologie dan ook, op slechts enkele uitzonderingen na, aan
de letterlijke, historische opvatting van het scheppingsverhaal
vast. 192
Hoe geheel anders spreekt Ridderbos, een aanhanger van de
kaderopvatting:
“Gen.1 openbaart ons niet, op welke wijze God de wereld
geschapen heeft, maar wel, dat God de wereld geschapen
heeft, dat Hij haar goed heeft geschapen, dat Hij elk
schepsel zijn plaats heeft gegeven”. 193
En hiermee zitten we in het hart van de problematiek van de
kaderopvatting: de visie op de Schrift. De klassiek
gereformeerde Schriftbeschouwing betrekt de betrouwbaarheid
op alles wat in de Schrift staat, terwijl de kaderopvatting
veel elementen in de Schrift tot inkleding verklaart.
192 H. Bavinck, a.w., p.458.
193 Dr. Nic.H. Ridderbos, Beschouwingen over Genesis 1, Kampen,
1963 (2), p.126.
126