GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

terugkeer, staan buiten de ervaring en kennis van ons
sterfelijke en aardse mensen”. 156
In zijn uitleg van de scheppingsdagen neemt Augustinus in
de oud-christelijke kerk een eigen plaats in. Hij is, samen
met Hillarius, een van de weinigen die een niet-letterlijke
uitleg geeft van de dagen van Genesis. Daarmee staat hij
echter nog niet op één lijn met de aanhangers van de
kaderopvatting. Van een scheppingsweek gemodelleerd op
de Israëlitische sabbatsweek vinden we bij hem geen spoor.
Het lijken meer filosofische overwegingen m.b.t. de verhouding
van God tot de tijd te zijn, dan een keuze op basis
van literaire kenmerken van de tekst, die hem tot dit
standpunt gebracht hebben. 157
4.3 De uitleg van Genesis 1 in de Middeleeuwen
De vraag die ons in deze paragraaf bezighoudt is: Heeft
Augustinus’ uitleg van Genesis 1 navolging gevonden?
Volgens Irons en Kline zijn er een paar Middeleeuwse
theologen geweest die een figuurlijke opvatting van de
scheppingsdagen hebben verdedigd. Zo noemen zij Anselmus,
Lombardus en de jonge Thomas van Aquino. Zij laten
echter na uit hun werken te citeren en verwijzen slechts
naar het werk van andere auteurs. 158
In ieder geval één van de door hen genoemde theologen,
Thomas van Aquino, leerde echter dat de scheppingsdagen
24-uur duurden. Zo schrijft hij in Questiones 74 van zijn
Summa Theologica: “De woorden ‘een dag’ worden gebruikt
als de dag voor het eerst wordt ingesteld, om aan te geven
dat één dag bestaat uit vierentwintig uur”. 159 Van Anselmus
en Lombardus heb wij geen uitspraken kunnen vinden die
genoemde bewering weerspreken.
156 Augustinus, The Literal Meaning of Genesis, vol.41, Ancient
Christian Writers, ed. J. Quasten, et. Al. (New York: Newman Press,
1982), p.134-5. Gecit. In: David G. Hagopian (ed.), a.w., p.219.
157 Gerhard F. Hasel, The ‘Days’ of Creation in Genesis 1, Literal
‘days’ or figurative ‘periods/epochs’ of time?
http://www.ldolphin.org/haseldays.html
158 Lee Irons & Meredith Kline, The Framework Response, In: David
G. Hagopian (ed.), a.w., p.90, 93.
159 Thomas van Aquinas, Summa Theologica, Q.74, art. 3.
94