GENESIS 1 - Schepping of Evolutie

een uitspraak van hem over de lengte van de scheppingsdagen
die aan duidelijkheid niet te wensen overlaat.
Daar schrijft hij:
“Het einde van de dag is de avond. Nu volgt de
daaropvolgende dag na het einde van de nacht. De gedachte
van God is duidelijk. Eerst noemde Hij het licht ‘dag’ en
daarna noemde Hij de duisternis ‘nacht’. De manier waarop
de Schrift gesproken heeft over ‘dag’, en niet ‘de eerste dag’
is opmerkelijk. Omdat er nog een tweede, daarna een derde
dag, en tenslotte de rest van de dagen volgden, had er
sprake kunnen zijn van een ‘eerste dag’, waarbij de
natuurlijke orde zou zijn gevolgd. Maar de Schrift stelde een
wet vast dat alleen aan vierentwintig uur, omvattende zowel
dag en nacht, de naam dag zou worden gegeven, alsof zij
daarmee zeggen wilde dat de lengte van een dag
vierentwintig uur is”. 155
Net als Basilius vat Ambrosius de scheppingsdagen dus op
als gewone dagen van vierentwintig uur. Van een figuurlijke
opvatting vinden we bij hem geen spoor.
Anders is dit bij Augustinus (354-430). Hij is de eerste
belangrijke kerkvader die de dagen van Genesis beschouwde
als een literaire figuur. Volgens hem had de schepping plaats
gevonden in één ondeelbaar ogenblik. Hij meende dat de
dagen engelendagen van mystieke kennis waren, geen
natuurlijke dagen. In zijn commentaar De Genesi ad
Litteram (De letterlijke betekenis van Genesis) stelt hij dat
de eerste drie dagen geen normale dagen kunnen zijn om de
eenvoudige reden dat de zon toen nog niet geschapen was.
“Zodoende is er in alle dagen van de schepping één dag, en
deze dag moet niet worden opgevat als een dag bij ons, die
immers bepaald wordt door de kringloop van de zon; maar
deze moet een andere betekenis hebben, die toepasbaar is
op de drie dagen die genoemd worden voor de schepping
van de hemellichamen. (…) Die dag in het scheppingsbericht,
of die dagen die genummerd zijn volgens hun
155 Ambrosius, Hexameron, Fathers of the Church, vol.42, trans. J.
Savage, New York, 1961, p.72. Gecit. In: David G. Hagopian (ed.),
a.w., p.47.
93