Paas - JA 2010.pdf - Jongerenwerking Pieter Simenon

Contact met de doelgroep is voor mij altijd een evidentie (nodig) geweest.
Het loopt als een rode draad doorheen de jaren. In de leefgroep, binnen het opnamebeleid,
binnen de dienst BAAL, bij het opvolgen van het begeleidingstraject.
Jongens zijn als een spiegel. Ze leggen je sterktes bloot maar vooral je uitdagingen. Je kan
enige tijd faken maar als je jezelf niet in vraag durft stellen zak je gegarandeerd door het ijs.
De jongens hebben me geleerd om zelfrespect op te eisen op één voorwaarde nl. dat je hen
(de andere) op de eerste plaats respecteert. Ze hebben me ook geleerd om een
onderscheid te maken tussen (soms vervelend) gedrag en de persoon die erachter zit en die
recht heeft op respect.
Samen met mijn gezin zijn we verschillende jaren op vakantie geweest met een 3-tal
jongens. Momenten om nooit te vergeten … vraag het mijn kinderen maar, ze zijn hier
vanavond.
Dankuwel jongens …
De jaren daarna kreeg ik zovele kansen om mijn steentje bij te dragen bij de uitbouw van de
werking zoals o.a. samen met Martien de sociale dienst uitbouwen, het opnamebeleid
ontwikkelen. Ik mocht de start van BAAL van kortbij mee vorm geven. Ik kreeg de kans om
het begeleidingstraject van de jongens mee te sturen en te ondersteunen. Het project
ervaringsleren druk ik aan het hart en zoveel meer.
Dankuwel organisatie ...
Dit alles is echter onmogelijk zonder een sterk team van collega’s.
Ik ben iemand die erg taakgericht is. Voor mij was het resultaat steeds belangrijker dan het
proces. Dankzij mijn collega’s heb ik mezelf en mijn uitdagingen beter leren kennen zoals
wat geduldiger zijn, wat actiever leren luisteren …
Het jongenstehuis heeft mij altijd gesteund bij de uitbouw van onze vakbondswerking zowel
binnen de voorziening als sectoraal, immers geen welzijn voor onze jongens zonder welzijn
voor het personeel.
Hoe dikwijls zijn we niet samen gaan betogen … met resultaat!
We hebben samen zoveel plezier gemaakt. Jullie kennen mijn slogan: hard werken en hard
lachen gaan hand in hand. Dit lachen zal ik missen!!
Dankuwel collega’s …
Steeds heb ik getracht, ik zeg wel getracht, een evenwicht te vinden tussen mijn gezin, mijn
werk, mijn vrije tijd en mijn sociaal engagement.
Dit is niet altijd gelukt … dankzij mijn vrouwtje heb ik doorheen de jaren geleerd dat mijn
gezin de hoeksteen is van alles. Ik ben haar daar nu ontzettend dankbaar voor.
Hoe dikwijs heb ik niet gezegd: "Ik hou van alle vrouwen maar ik heb slechts één koningin”.
Ik ben fier op mijn kinderen en schoonkinderen.
De vier laatste jaren zijn er nog vier godsgeschenken bijgekomen, allemaal meisjes!
Vandaag zien jullie ze niet op foto … ze zijn hier.
Een leuke opa worden is mijn grootste uitdaging.
Dankuwel gezinnetje…
Tot slot…
Moeilijk afscheid nemen … dochter Els had daar vroeger altijd last van. Nu weet ik van wie
ze dit heeft. Het hoofdje ziet het zitten. De gevoelens hinken nog wat achterop.
En toch … afscheid nemen vier je maar als er nieuwe uitdagingen lonken.
Hier ga ik voor!!
Luk
14