2005-1 NL - Umicore

4.5 KREDIETRISICO
Kredietrisico en concentratie van kredietrisico
Kredietrisico is het risico van wanbetalingen van eender welke tegenpartij, met betrekking tot de
verkoop van goederen of metaalleasingoperaties. Om de kredietblootstelling te beheren, heeft
Umicore een kredietbeleid opgesteld met aanvragen voor kredietlimieten, goedkeuringsprocedures,
ononderbroken toezicht van de kredietblootstelling en aanmaningsprocedures in het geval van
uitstel.
Het kredietrisico ten gevolge van verkopen is tot een bepaalde grens ingedekt via
kredietverzekeringen, accreditieven of andere gelijkaardige betalingswijzen. Twee contracttypes
voor kredietverzekeringen zijn opgesteld en omvatten twee verschillende wereldzones. Het
OESO-contract vergoedt het kredietrisico voor insolventie met een jaarlijkse globale franchise van
€ 1 miljoen en een jaarlijkse globale maximale schadeloosstelling van € 11,5 miljoen. Verkopen
in andere landen van de wereld zijn kredietverzekerd voor politieke en commerciële risico’s met
een individuele franchise van 10% per factuur. Umicore heeft bepaald dat in een aantal gevallen
waar de kredietverzekeringskosten onevenredig zijn met het risico dat verzekerd moet worden of
waar klantenconcentratie niet compatibel is met de provisies van de bestaande kredietverzekeringscontracten,
er geen kredietindekking gezocht zou worden.
Er valt op te merken dat enkele omvangrijke transacties, zoals de verkoop van edele metalen
door de business group Edelmetaaldiensten, een beperkt kredietrisico hebben aangezien het een
gangbare praktijk is voor levering te betalen.
In 2000 is Umicore met een belangrijke internationale bank in een effectiseringsprogramma
gestapt, waardoor zij haar handelsvorderingen verkoopt op een periodieke niet omkeerbare
basis. Dit programma had eind 2005 een maximale indekking van € 130 miljoen. Het vervalt
in juni 2006 en kan hernieuwd worden, afhankelijk van de dan geldende marktcondities en de
geprojecteerde fi nancieringsvereisten van de Groep.
4.6 LIQUIDITEITSRISICO
Liquiditeitsrisico wordt behandeld door een voldoende mate van gediversifi eerde
fi nancieringsbronnen aan te houden. Deze bevatten vastgelegde en niet vastgelegde bankfaciliteiten
op korte en middellange termijn, en een “commercial paper” programma, dit naast het
effectiseringsprogramma voor de handelsvorderingen opgesteld in 2000 en de obligatielening op
8 jaar ten bedrage van € 150 miljoen uitgegeven in 2004.
5 Belangrijke boekhoudkundige inschattingen en
beoordelingen
De voorbereiding van de jaarrekening vereist van het management dat er hypotheses en
inschattingen gemaakt worden die een impact hebben op de waardering van activa en passiva in
de geconsolideerde balans en resultatenrekening.
Hypotheses en inschattingen worden onder andere gemaakt bij:
- De beoordeling van de noodzakelijkheid van en het meten van bijzondere
waardeverminderingen op vaste activa;
- Waardering van voorzieningen voor personeelsvoordelen;
- Het boeken en berekenen van voorzieningen voor belastings-, milieu-, garantie- en geschilrisico’s
alsook voor teruggezonden producten en herstructureringen;
- Het bepalen van waardeverminderingen op voorraden;
- Het beoordelen in welke mate uitgestelde belastingactiva gebruikt zullen worden;
- De economische levensduur van materiële vaste activa en immateriële vaste activa.
De hypotheses en inschattingen worden vermeld in de toelichtingen met betrekking tot de
elementen waar de hypotheses of inschattingen gebruikt werden voor waardering.