Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

ene been over het andere geslagen en keek ons alleen maar
aan. Eindelijk kalmeerden wij wat en Tarasj zei: “Genoeg
gekletst jongens! De duivel mag weten waarom zij elkaar
bevochten!”
Kirjoeska zei: ”Als wij volwassen zijn zullen we het begrijpen,
dan zullen we dat in de boeken lezen.” En Tsjernov:
“Nooit en te nimmer maken ze mij tot soldaat. Dan ga ik
nog liever dood!” Waarop Romanzov: “Afkloppen!, geen
kippetje gaat vrijwillig maar de smulpartij. De kok trekt het
er aan de vleugels naar toe!”
Het gesprek over de oorlog stokte en Lev Nikolajevitsj zei:
“We moeten het hier nog maar eens een andere keer over
hebben. Nu wil ik jullie iets anders vertellen. Willen jullie
dat horen?” “Ja natuurlijk”, antwoordden we allemaal
tegelijk.”
“Luister naar wat ik bedacht heb”, begon hij, “Ik wil jullie
iets voorleggen waarover ik aan het nadenken ben. Ik
wil mijn landgoed, ja mijn hele herenleven opgeven en boer
onder de boeren worden. Voor mezelf een hut bouwen aan
de rand van het dorp, een boerenmeisje trouwen en werken
zoals jullie, maaien, ploegen, alles wat gedaan moet worden.”
“Wat! Wil je een dagloner worden? Wil je je door de mensen
laten uitlachen?” zei Ignat.
“Waarom een dagloner? Ik wil voor mezelf het land bewerken
voor mijn gezin.”
99