Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Na de eerste ronde kwam de tweede <strong>en</strong> de leerling<strong>en</strong> ging<strong>en</strong><br />
zitt<strong>en</strong>. Lev Nikolajevitsj begon ook langs deze gast<strong>en</strong><br />
te lop<strong>en</strong> <strong>en</strong> vroeg iedere<strong>en</strong>: “Van welke school kom jij <strong>en</strong><br />
jij van welke?” Hij bedankte iedere<strong>en</strong> dat ze gekom<strong>en</strong> war<strong>en</strong>.<br />
“Eet zoveel als je kan. Je hoeft je niet te scham<strong>en</strong>.” Hij<br />
w<strong>en</strong>dde zich tot de vrouw<strong>en</strong> <strong>en</strong> zei: “Arina Stepanida, geef<br />
ze zoveel te et<strong>en</strong> dat ze niet meer kunn<strong>en</strong>, dat ze allemaal<br />
g<strong>en</strong>oeg hebb<strong>en</strong>.” “Er is van alles meer dan g<strong>en</strong>oeg, Uw<br />
Edele”, zei Arina met e<strong>en</strong> rood hoofd van het bakk<strong>en</strong>, “er<br />
zijn nog veel pann<strong>en</strong>koekjes <strong>en</strong> g<strong>en</strong>oeg boter.” “Dat is mooi<br />
<strong>en</strong> nu ga ik de ander<strong>en</strong> te et<strong>en</strong> gev<strong>en</strong>.”<br />
Lev Nikolajevitsj liep naar het huis waar hij woonde <strong>en</strong> wij<br />
ging<strong>en</strong> met hem mee. In dit huis war<strong>en</strong> op e<strong>en</strong> lint de woord<strong>en</strong><br />
geschrev<strong>en</strong>: “Feest, jong<strong>en</strong>s! Vast<strong>en</strong>avond!” Ze begonn<strong>en</strong><br />
ons ook te trakter<strong>en</strong>, de pann<strong>en</strong>koekjes met boter <strong>en</strong><br />
zure room war<strong>en</strong> lekker <strong>en</strong> je kon et<strong>en</strong> tot je niet meer kon.<br />
Lev Nikolajevitsj at ook <strong>en</strong> prees de pann<strong>en</strong>koek<strong>en</strong>: “Wat<br />
e<strong>en</strong> traktatie, wat lekker!” Aleksej Stepanovitsj had hand<strong>en</strong><br />
te kort om met de bordjes de pann<strong>en</strong>koekjes te gaan hal<strong>en</strong>.<br />
Iedere<strong>en</strong> stopte zich vol. Wij bedankt<strong>en</strong> Lev Nikolajevitsj<br />
voor de pann<strong>en</strong>koekjes <strong>en</strong> begonn<strong>en</strong> weg te gaan. Bij het<br />
huis had zich e<strong>en</strong> hele m<strong>en</strong>igte scholier<strong>en</strong> <strong>en</strong> oude m<strong>en</strong>s<strong>en</strong><br />
van andere dorp<strong>en</strong> verzameld om Lev Nikolajevitsj te bedank<strong>en</strong>.<br />
Maar Lev Nikolajevitsj bedankte ook h<strong>en</strong> ervoor<br />
dat ze gekom<strong>en</strong> war<strong>en</strong>. Iedere<strong>en</strong> ging naar huis <strong>en</strong> herinnerde<br />
zich lang de mooie Vast<strong>en</strong>avond die Lev Nikolajevitsj<br />
hun had aangebod<strong>en</strong>.<br />
93
Change language