Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

smoeltjes en ook om hen werd gelachen.
Lev Nikolajevitsj, die achter ons stond vroeg aldoor: “Kan
je het zien, kan je het zien? Ik geloof dat jij het vanwege de
mensen niet kunt zien.”
En Lev Nikolajevitsj tilde nu eens de ene dan weer de andere
leerling op en wendde zich tot het publiek dat rondom
ons zat: “ Laat u de kinderen alstublieft bij de balustrade
komen! U hebt een jongen helemaal weggeduwd.”
Een paar snauwden Lev Nikolajevitsj toe. “Die wil de ruimte
hebben! Waar heb je zo’n bende opgepakt ? Je had ze daar
in de loge moeten neerzetten. Wij hebben ook ons kwartje
betaald!“
“Maar jij bent groot en je zou plaats kunnen maken voor
een jongen” zei Lev Nikolajevitsj tegen de ruziemaker.
En wat we niet allemaal zagen in dat circus! Op weg naar
huis praatten we alleen maar daarover en al het wonderlijks
dat we gezien hadden.
Ik vroeg Lev Nikolajevitsj: “Doen ze eigenlijk aan tovenarij?”
“Nee, het zijn goochelkunstjes, het is kunst.” “Nee,
het is tovenarij,” zei Makarov. “Denken jullie dan dat het
hetzelfde is als wanneer Kopylova de heks ongemerkt uit
haar graf komt ?” zei Lev Nikolajevitsj. “Het is allemaal
vreemd”, zei Kirjoeska.
In het dorp namen we afscheid van Lev Nikolajevitsj en
zeiden: “We moeten later nog eens een keer naar het circus
gaan.” Maar Lev Nikolajevitsj heeft ons verder niet meer
meegenomen naar een circus.
84