Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

ziet. Toch overwonnen wij onze schuchterheid en zij hun
schaamte. Wij zetten ons aan de oplossing van de som die
gelijktijdig aan hen en aan ons opgegeven was. En daar begon
het opschrijven, delen, vermenigvuldigen, aftrekken
en breuken maken en wij verdiepten ons zo in die taak dat
wij onze tegenstanders geheel vergaten.
In het rekenen waren bij ons Romanzov en Koslov de
besten. Zij losten de som het eerst op en zeiden tegen Lev
Nikolajevitsj: “Hebben we het zo goed gedaan?” Lev Nikolajevitsj
keek de oplossing na en zei: “Zo te zien, prima!” en
hij zei tegen de leraar van de gymnasiasten: “Wij zijn klaar,
we hebben de goede uitkomst gekregen.” “Wij zijn ook
klaar,” zei de leraar. Bij hun was het hele bord met cijfers
volgeschreven en hun uitkomst was fout.
Lev Nikolajevitsj zei vriendelijk tegen ons, zonder de anderen
te vernederen. “Mooi zo, jullie hebben het goed
gedaan, alleen bij de breuken hebben jullie hier iets weggelaten,
verder is alles goed.”
In alles wat wij op school geleerd hadden vergeleken we
ons daarna met de gymnasiasten en we waren in niets de
minderen van die stadse heertjes. Vriendschappelijk namen
we afscheid van elkaar, als gelijken, en Lev Nikolajevitsj
was zowel met ons als met hen tevreden. Alleen zei hij, toen
zij weg waren: “Daar moeten ze nog maar eens over nadenken!”
Die avond was het feest voor ons. Iedereen was vrolijk en
0