Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

“Lev Nikolajevitsj, zijn die boeken uit de tijd van de zondvloed?”
vroeg Ignat. “Hier liggen veel boeken die ik niet
meer nodig heb”, zei Lev Nikolajevitsj. “Zijn het boeken
over heiligen of over zondaars?” vroeg Ignat. “Van alles
wat.” ”Geef mij dan een boek over een heilige; dat heeft
mijn moeder me gevraagd.” “Weet je ook welke?” “Over
het leven van een heilige.” “Ja, maar welke heilige?” “Hoe
heet hij ook al weer, zijn naam ligt op het puntje van mijn
tong,” zei Ignat, terwijl hij in zijn geheugen groef. “Nou,
steek je tong dan uit”, was Tsjernovs goede raad, “dan kan
Lev Nikolajevitsj zien welke naam dat is.” “Zo’n gek als jij
bent ben ik nog lang niet”, beet Ignat van zich af.
“Ik heb het Lev Nikolajevitsj!” Hij herinnerde het zich opeens,
en in volkomen ernst, zich van het lachwekkende in
zijn woorden niet bewust, zei hij: “De levensgeschiedenis
van de heilige Sassinus Savratius, twee visioenen en een
vleugeltje.” Bij die woorden van Ignat schoten wij in de
lach en lachten zoals ik dacht dat we nooit eerder gedaan
hadden. Wij lagen bijna op de grond van het lachen. Ignat
keek ons vol onbegrip aan, hij snapte niet waarom wij zo’n
plezier hadden.
13
Het gymnasium
Op een keer bracht Lev Nikolajevitsj een nieuwe onder­
77