Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

lajevitsj,” – en hij ging naar huis, alleen, zonder bang te zijn
voor de heks Kopylova.
10
Door het ijs gezakt
Als Lev Nikolajevitsj ergens heen ging had hij er plezier
in een van zijn leerlingen mee te nemen. Dikwijls nam hij
mij mee, dikwijls ook Ignat Makarov. Ik herinner me dat
we eens aan het begin van de winter in een boerenslee naar
Pirogovo gegaan zijn, naar het landgoed van zijn broer
Sergej Nikolajevitsj. Wij gingen alleen, zonder koetsier, ongeveer
40 werst ver. We hadden wel een goed paard maar
het sledespoor was nog niet zo goed. We kwamen bij een
half bevroren rivier. Wat te doen? Er overheen gaan was
riskant omdat we niet wisten hoe diep de rivier was. Maar
een omweg maken zou erg veel tijd gaan nemen. Ik kwam
op een idee en zei tegen Ignat: “Ignat, ga jij er eerst alleen
overheen!” “Ja Ignat,” zei Lev Nikolajevitsj, “ga jij eerst alleen;
met maar één man erin zakt de slee niet door het ijs.”
Maar Ignat zei: “Het is toch jouw paard. Neem de teugels
dan en probeer het zelf!”
“Ignat, jij bent lichter dan ik,”zei Lev Nikolajevitsj, “met
jou alleen gaat de slee niet door het ijs.” “Nee, Lev Nikolajevitsj,
het is beter dat jij vandaag sterft en ik morgen!” zei
Ignat. Lev Nikolajevitsj begon te lachen en opnieuw over­
66