Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

weg Lev Nikolajevitsj? Waarheen? ”Hij: “Ik blijf niet lang
weg.” “Hoe lang?” “ Een of twee weken.” “Ga je ver weg?”
”Naar een vreemd land.”
Wij vonden het erg naar dat Lev Nikolajevitsj zo ver en zo
lang op reis ging. Twee weken leek ons een lange tijd. Want
als hij maar een uur van ons wegging leek het al alsof wij
hem een hele dag niet gezien hadden. Als hij ons gezegd
had dat hij een paar maanden weg zou blijven weet ik niet
wat er met ons gebeurd zou zijn. De hele school had dan
waarschijnlijk opgehouden te bestaan.
Wij begonnen Lev Nikolajevitsj te smeken niet weg te
gaan, zeiden hem dat hij toch later op reis kon. Maar hij zei
ons dat hij op reis móest gaan. “Dan komen wij niet naar
school,” zeiden wij hem, “zonder jou valt er niet te leren.”
Maar hij troostte ons met te zeggen dat die twee weken snel
en ongemerkt voorbij zouden gaan en dat als een van ons
in die tussentijd niet wilde leren hij dat dan toch later moest
inhalen. Ja, misschien wel teruggezet moest worden in een
klas met jongere leerlingen.
Hoezeer het vertrek van Lev Nikolajevitsj ons ook treurig
stemde, wat konden wij ertegen doen? Wij namen afscheid
van hem en drukten hem op het hart spoedig terug te komen.
Hij vertrok en wij voelden ons als wezen. Het was
alsof wij hem begraven hadden. Als we op school kwamen
leek die ons een woestenij: zonder spelletjes en grappen
kwam ook van het leren niets terecht. Een week verstreek,
6