Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
voor de gek houd<strong>en</strong>. H<strong>en</strong> lat<strong>en</strong> verdwal<strong>en</strong> <strong>en</strong> zich aan h<strong>en</strong><br />
verton<strong>en</strong> in de m<strong>en</strong>selijke gestalte van e<strong>en</strong> boswachter.<br />
Alsof zij dat uit meelijd<strong>en</strong> do<strong>en</strong> br<strong>en</strong>g<strong>en</strong> die h<strong>en</strong> naar e<strong>en</strong><br />
boshut <strong>en</strong> lat<strong>en</strong> h<strong>en</strong> daar op de kachel overnacht<strong>en</strong>. Maar<br />
bij het eerste han<strong>en</strong>gekraai wordt iemand wakker <strong>en</strong> blijkt<br />
dan niet op e<strong>en</strong> kachel in e<strong>en</strong> boshut te zitt<strong>en</strong>, maar erg<strong>en</strong>s<br />
onder e<strong>en</strong> brug, op e<strong>en</strong> pijler vlak bov<strong>en</strong> het water. “Zo zijn<br />
bosgeest<strong>en</strong>!” verzekerd<strong>en</strong> wij Lev Nikolajevitsj.<br />
Op e<strong>en</strong> keer verteld<strong>en</strong> we hem hoe het oude vrouwtje Kopylova,<br />
e<strong>en</strong> heks die lang geled<strong>en</strong> gestorv<strong>en</strong> was, e<strong>en</strong> tijd<br />
lang iedere nacht om twaalf uur gehuld in e<strong>en</strong> wit gewaad<br />
naar huis was gekom<strong>en</strong>. Ze liet<strong>en</strong> voor haar iets van het<br />
avondet<strong>en</strong> staan. Alles was op slot <strong>en</strong> hoe zij binn<strong>en</strong>kwam<br />
wist<strong>en</strong> ze niet. Zij at e<strong>en</strong> beetje <strong>en</strong> nog voor het eerste<br />
han<strong>en</strong>gekraai ging zij weer weg.<br />
“Nu komt zij niet meer. Haar zoon Gerassim liet het e<strong>en</strong><br />
tijdje gebeur<strong>en</strong>, tot hij zijn geduld verloor. Het ging hem<br />
wel aan het hart – het was toch zijn moeder – maar nu had<br />
hij er g<strong>en</strong>oeg van <strong>en</strong> ging naar de pope. Hem vroeg hij e<strong>en</strong><br />
dod<strong>en</strong>mis te lez<strong>en</strong> <strong>en</strong> haar sloeg hij met e<strong>en</strong> stok van esp<strong>en</strong>hout<br />
op haar hoofd. Sinds die tijd is zij niet meer gekom<strong>en</strong>.”<br />
“Lev Nikolajevitsj, is het waar dat er tov<strong>en</strong>aars bestaan?”<br />
vroeg ik. Hij antwoordde ernstig <strong>en</strong> met <strong>en</strong>ige wrevel: “Nee,<br />
er bestaan ge<strong>en</strong> tov<strong>en</strong>aars <strong>en</strong> ge<strong>en</strong> bosgeest<strong>en</strong>. En het oude<br />
vrouwtje Kopylova was ook ge<strong>en</strong> heks. Dat soort wez<strong>en</strong>s<br />
bestaan niet. Dat is pure onzin. Domkopp<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> dat<br />
5
Change language