Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

7
Wie wint het paard?
Op een keer, na de lessen, toen de jongere klassen al naar
huis waren, zei Lev Nikolajevitsj tegen ons: “Weten jullie
op wat voor idee ik gekomen ben? Ik wil een paard onder
jullie verloten. Wat denken jullie daarvan? Is dat een goed
idee?” “Heel goed!”riepen wij allemaal. “Nou dan doen we
dat morgen!”
Allemaal begonnen we door elkaar heen te praten. “God
geve dat ik het krijg! Misschien ik wel! Nee ik misschien!”
Maar ik zweeg, want ik dacht dat ik toch altijd pech had,
en dat mij zo’n schat niet kon toevallen. Strak keek ik Lev
Nikolajevitsj aan. Ik wilde hem laten zien hoe bedroefd ik
was dat ik dat paard niet zou krijgen. Ik keek hem alleen
maar zo aan en zei daarbij niets, want het zou tenslotte toch
kunnen dat ik het wél zou krijgen. “Lieve God, als het mij
zou toevallen!” En ik bleef maar naar Lev Nikolajevitsj kijken
in de hoop dat hij mijn blik zou vangen en ik zou zien
hoe hij over mij dacht. Eindelijk richtte hij zijn blik op mij
en omdat hij waarschijnlijk raadde hoe ik gekweld werd
glimlachte hij en zei: “Wie het fortuin goed gezind is die
krijgt het paard. Na de lessen gaan we het verloten!”
De volgende dag kwamen we al vroeg op school en gingen
aan ons werk, maar het vlotte niet. Iedereen dacht aan de
52