Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Op e<strong>en</strong> keer kreeg ook ik straf. We zat<strong>en</strong> in de klas te ler<strong>en</strong>.<br />
Het was zo stil <strong>en</strong> plechtig in de school, zelfs gekucht<br />
werd er weinig. To<strong>en</strong> kwam tot mijn ongeluk de vijf<strong>en</strong>twintig<br />
jaar oude Andrusjka Ivoesjkin binn<strong>en</strong>, e<strong>en</strong> knecht uit<br />
het her<strong>en</strong>huis. Onder elkaar scherts<strong>en</strong>d noemd<strong>en</strong> we hem<br />
‘domkop’. Hij had Lev Nikolajevitsj toestemming gevraagd<br />
in zijn vrije ur<strong>en</strong> ook naar de school te mog<strong>en</strong> kom<strong>en</strong>. Hij<br />
ging naast mij zitt<strong>en</strong> <strong>en</strong> ging korte woordjes spell<strong>en</strong>d lez<strong>en</strong>.<br />
Alles was stil. Lev Nikolajevitsj las e<strong>en</strong> boek.<br />
Ik weet niet hoe ik het in m’n hoofd haalde om met<br />
Andrusjka e<strong>en</strong> grap uit te hal<strong>en</strong>. Ik trok hem aan zijn oor<br />
maar hij verdiepte zich in zijn leesboek. Het leek me zo<br />
grappig dat e<strong>en</strong> zo grote kerel het alfabet nog moest ler<strong>en</strong>.<br />
Andrusjka zei niets maar keek me alle<strong>en</strong> maar van opzij<br />
boos aan. Zodra hij weer over zijn boek gebog<strong>en</strong> zat met<br />
zijn aanwijsstokje bij de A’s, gaf ik hem e<strong>en</strong> elleboogstoot<br />
<strong>en</strong> fluisterde: “Domkop!” Weer zei hij niets <strong>en</strong> weer keek hij<br />
me boos aan. Hij zal wel gedacht hebb<strong>en</strong>: “Wacht jij maar,<br />
als ik je buit<strong>en</strong> te pakk<strong>en</strong> krijg, zal ik het je betaald zett<strong>en</strong>!”<br />
Maar ik zon op e<strong>en</strong> nieuwe streek. Zonder <strong>en</strong>ige aanleiding<br />
riep ik ope<strong>en</strong>s met luide stem: ”Hou toch op met die onzin!”<br />
<strong>en</strong> keek daarbij Andrusjka aan.<br />
Lev Nikolajevitsj keek van zijn boek op <strong>en</strong> vroeg: “Wat is<br />
er?” Ik antwoordde: “Ivoesjkin laat me niet met rust!”<br />
Ivoesjkin keek verbouwereerd om zich he<strong>en</strong>, wist niet hoe<br />
hij dit recht kon zett<strong>en</strong>. Plechtig riep hij: “Ik adem alle<strong>en</strong><br />
maar <strong>en</strong> beweeg me niet!”<br />
4