Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

leerlingen had van een ander een pennenmes gestolen. Zijn
schuld kwam vast te staan.
Meteen besloot de hele school, met Lev Nikolajevitsj als
voorzitter, de dief te bestraffen door hem een papiertje met
daarop ‘dief’ op zijn rug te plakken. Het papier werd klaar
gemaakt. De jongen stond als versteend. Het leek alsof hij
liever dood ging dan zo door het dorp te moeten lopen.
Toch nam deze zaak plotseling een andere wending. Lev
Nikolajevitsj stond in gedachten verzonken, daarna keek
hij naar ons alsof hij iemand zocht die het met hem eens
kon zijn.
Hij keek mij aan en zei: “Wat denk je ervan. Doen we er nou
wel goed aan iemand met schande te overladen door hem
met dat papiertje op zijn rug door het dorp te laten gaan?
Ze zullen hem allemaal plagen en bespotten. En niet alleen
nu, maar ook later als hij al volwassen is zullen ze de spot
met hem blijven drijven. Hem voor het leven zo’n schande
aan te doen dat is de zaak niet waard.”
“Nee, dat is zo,” stemden er een paar in.
“Zijn vader zal hem doodslaan!” bracht Ignatka in.
“Lev Nikolajevitsj, hij zal toch ooit eens trouwen en dan
krijgt hij kinderen, en dan gaan ze die kinderen er ook mee
plagen en ze naroepen: Jullie vader was een dief!” zei ik tot
besluit van ons beraad.
En zo werd besloten genade voor recht te laten gelden. De
schuldige bracht het pennenmes en gaf dat aan degene van
wie hij het gestolen had.
4