Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

ook meer trek in eten.
Ignat zei op een keer: ”Lev Nikolajevitsj, je zult na het turnen
wel een hele oven vol opeten en kok Nikolaj Michajlovitjs
kan wel aan de gang blijven!”
“Ja Ignat, ik heb altijd trek, maar kijk eens wat een spieren
dit zijn!” Hij stroopte z’n hemdsmouwen op tot aan z’n
schouder, strekte zijn arm en toonde zijn spieren. “Probeer
maar eens hoe hard ze zijn!” Ignat en wij allemaal voelden
aan zijn spieren. “Wacht es even, hier heb je een kiezelsteen
ingenaaid,” zei Ignat, “maar o wat is hij hard. Bij jou is je
arm dikker als een kuit!”
Lev Nikolajevitsj lachte. Wij lieten ook onze spieren zien.
De mijne waren niet groter dan duiveneieren, maar Lev
Nikolajevitsj zei: “Over een week zullen ze bij jou zo hard
als baksteen zijn.”
Soms testte Lev Nikolajevitsj zijn lichaamssterkte. Dan
bond hij bijvoorbeeld twee gewichten van elk twee poed
aan elkaar, hing ze om zijn hals, nam in zijn handen ook
nog twee poed, terwijl ik op zijn schouder klom, en dan
nog liep hij met gemak.
“Je zou hem voor een kar kunnen spannen,” zei Kirjoeska,
“hij zou die met een opper roggen op zijn rug uit het ravijn
naar boven brengen en er niet dood bij neervallen.”
“Wat denk je, Lev Nikolajevitsj,” zei Ignat, “als ze je nu eens
echt zouden inspannen, zou je dan die kar eruit trekken?”
Soms vergat Lev Nikolajevitsj door de gymnastiek zijn middagmaal.
40