Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

zijn eigen weg. Halverwege de heuvel draaide de slee het
voetpad op dat naar een omheining voor koeien leidde.
Razendsnel vlogen we, als een houtwagen die een helling
afgaat, recht op die omheining aan. Een botsing was onvermijdelijk.
Dan, een geweldige knal als uit een heleboel
jachtgeweren tegelijk. De omheining spleet. De disselbomen
groeven zich tot aan de voorkant van de slee door het
vlechtwerk heen. Wij werden door de stoot naar voren gegooid
en we schrokken allemaal. Maar gelukkig kwamen
we er genadig van af. “Dat hebben we niet goed gedaan”,
zei Lev Nikolajevitsj. Met zijn hulp zetten we de slee weer
recht, trokken hem de heuvel op en brachten hem in de
schuur terug. Die dag werd er niet meer gesleed.
Lev Nikolajevitsj gaf arbeiders opdracht de heuvel anders
in te richten. Ze maakten dammen, begoten die met water
en lieten dat bevriezen. Zo ontstond een rechte weg, waarlangs
we de volgende dagen zonder gevaar naar beneden
konden sleeën.
4
Gymnastiekles
Na de ochtendlessen wilde Lev Nikolajevitsj ons altijd
gymnastiek laten doen. Dat werd gedaan in de benedenverdieping
van het schoolgebouw. In een grote kamer waren
daar op een bepaalde hoogte dwarsstangen bevestigd,
34