Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

zei: “Vandaag gaan we nog niet leren, maar morgen wel.”
en hij begon op het zwarte bord te schrijven: A,B,C,D,E. 9
“Morgen beginnen we zo te leren. Maar kom nu maar mee
dan zal ik jullie laten zien waar ik woon.”
Hij deed nog een deur open, ging naar binnen en ging in
een leunstoel zitten. Deze kamer was kleiner dan die andere
waar we zouden gaan leren. Maar hier waren divans,
een leunstoel, gewone stoelen, tafels, papieren, portretten,
een albasten beeldje dat op een mens leek. Er hing een geweer,
een tas van gevlochten riet en nog veel andere dingen
die wij nog nooit gezien hadden. Wij vonden het allemaal
machtig interessant. “Hier woon en slaap ik”, zei onze
onderwijzer vrolijk en glimlachte ons vriendelijk toe, alsof
hij de sluier van verlegenheid van ons weg wilde trekken.
Het leek alsof ons stilzwijgen hem moeite gaf; hoe moest hij
ons aan de praat krijgen? Hij begon ons de een na de ander
vragen te stellen.
“Kozlov, hoe oud ben jij?” “Twaalf.” “Wat heb je deze
zomer gedaan?” “Ik?” “Ja.” “Geploegd en geëgd.” “Goed
zo, je hebt dus je vader geholpen?” “Ja, geholpen, hij heeft
de akker ingedeeld en ik ben er met de ploeg doorheen
gegaan.”
“En jij, Makarov?” “Ik heb ook geploegd.” “En jij?” “Ik heb
ook geploegd en geëgd en op de paarden gepast.” Allemaal
9. In feite stonden er de eerste letters van het Russische alfabet:
A,B,V,G,D.
22