Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

Schilderij begin twintigste eeuw van het schoolgebouw.
stond ik tegenover hem en trilde als een espenblad.
“Ja, dat wil ik”, antwoordde ik hem beschroomd. “Hoe heet
je?” “Vaska.” ”En je achternaam, weet je die ook?” vroeg
hij mij, en het leek mij dat hij mij aankeek alsof ik een half
verhongerd zwerfkind was. “Die weet ik.” “Nou, zeg hem
dan!” “Morozov.” “Goed, ik zal je naam onthouden. Morozov,
kater Vaska!” 8 En hij glimlachte; zijn gezichtsuitdrukking
stelde mij een beetje gerust. Het was alsof wij elkaar al
eerder ontmoet hadden.
“Komaan, Morozov, Makarov, Koslov, laten we gaan. Kom
allemaal maar mee. Maar jullie,” zei hij tegen de volwassenen,
“ga naar huis en God zij met jullie. Hun zal ik de
school laten zien. En stuur nog meer kinderen! Ook de meis­
. Vaska is in Russische volksverhalen de gebruikelijke naam voor een kater.
20