Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

werk. Weet je, we staan op en hebben geen moment tijd voor
onszelf. Van het ochtendgloren tot zonsondergang ploegen
we. En als we ’s nachts in bed liggen staan we nog op om
te kijken of onze paarden niet in jouw haver zitten. En als
dat zo is dan komt jouw bullebak Mitrofan Nikolajevitsj en
drijft ze in de kraal. En als hij dat doet maken ijzeren staken
gehakt van hun benen.”
Lev Nikolajevitsj moest lachen om dat ‘bullebak’ en zei op
ernstiger toon: “Weet je Ignat, ik weet niet waarom hij ze in
de kraal drijft.”’
“Wat ben jij nou voor een heer?”
“Ignat, ik ga dat allemaal uitzoeken en zal Mitrofan zeggen
daarmee te stoppen.”
En dan maakte Ignat een grap waardoor we allemaal lachten
tot we er pijn van in onze zij hadden. Hij was brutaal en
durfde alles.
Plotseling kwam Sofia Andrejevna 32 naar ons toe en zei:
“Lev, lieve, wat is er zo leuk dat je zo moet lachen? O, je
hebt je leerlingen bij je! Heb je met hen zo’n plezier? Laat
me ze eens goed bekijken.” En Sofia Andrejevna bracht haar
lorgnet voor haar ogen en bekeek ons nauwkeurig.
“Morozov, Kirilla en Ignat! En vinden jullie het leuk om bij
Lev Nikolajevitsj te zijn?”
“Altijd,” zeiden we.
“O, Lev, lieve, wat een aardige jongens!”
“Ignat en ik hebben een probleem”, zei Lev Nikolajevitsj,
165