Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

was alsof er een stille staking werd gehouden. In plaats van
de vijftig leerlingen kwamen er maar vijftien bijeen. Uit
de verder weg gelegen dorpen geen een. Ook veel van de
leerlingen uit Jasnaja Poljana lieten het omwille van hun
ouders afweten.
De vaders zeiden: “Er is genoeg geleerd! Je hebt iets geleerd
en dat is voldoende. Je kan lezen, schrijven, basta! Je bent
geen klein veulen meer. Het wordt tijd dat je gaat werken
voor de kost!” En allemaal gingen ze huns weegs, de een
hierheen, de ander daarheen, om te gaan werken voor de
kost. Zo kwam de school dit jaar niet meer op gang.
Lev Nikolajevitsj had er verdriet over en zei: ”Het is niet
goed dat jullie zijn opgehouden met leren, jullie hadden
meer moeten leren.”
Maar ook hij was met zijn gedachten elders. Hij ging spoedig
weer naar Moskou en het gerucht ging dat hij daar de
dochter van de Behrs, Sofia Andrejevna, had getrouwd, die
ik gezien had toen ik met Lev Nikolajevitsj bij hen op bezoek
geweest was. “Een aardige jongedame die ons thee inschonk
alsof wij familie waren,” vertelde ik mijn kameraden, “God
geve Lev Nikolajevitsj een gelukkig leven!”
Maar wij waren er treurig over dat hij ging trouwen. Wij
begrepen dat onze vroegere vertrouwdheid met hem zou
ophouden.
Na het huwelijk van Lev Nikolajevitsj bleef onze school
nog wel een tijdje bestaan, maar al helemaal niet meer zoals
163