Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

de helft. U moet ook alles uittrekken. Dan voelt u zich nog
beter, dan lucht uw hele lichaam door.” “Nee, ik kan dat niet
doen.” “Waarom niet?” “Omdat ik reumatiek heb. Ik ben bang
voor vocht.”
Lev Nikolajevitsj liep in het midden, wij aan zijn zijden. Wij
hielden ons vast aan zijn onderbroek. Ik vroeg hem: “Lev
Nikolajevitsj, ben jij sterk? Als er nu iemand ons zou overvallen
en zou willen beroven, zou jij hem dan aankunnen?”
Lev Nikolajevitsj zei: ”Wie moet ons beroven. Wat kan hij ons
afnemen, als we naakt zijn?”
Plotseling zagen wij iemand. Hij liep met gebogen hoofd en
droeg iets in zijn handen. Ik kromp ineen, zweeg en stootte
Lev Nikolajevitsj aan. De man kwam naderbij, zag ons aan
met opengesperde ogen, alsof hij uit een slaap ontwaakte en
bleef als versteend staan. Hij zag een groots tafereel: tussen
twee kleine, geheel naakte kinderen stond een grote halfnaakte
man.
Lev Nikolajevitsj begreep dat de man geschrokken was, riep
hem aan en zei: ”Loop door, wees maar niet bang!” De man
kwam tot zichzelf en zei: “Vorst, ik schrok. Ik dacht: wat is
dat voor een verschijning uit de hemel; zo’n rare man en die
kleintjes als vleugels. Ik ga de merries melken voor koemis.”
Lev Nikolajevitsj zei: “En wij gingen wandelen, een luchtje
scheppen.” “Ja, goed.”
Wij kwamen terug in onze kibitka en snurkten al snel om het
hardst. En toen we wakker werden moesten we om de basjkier
lachen die in ons een verschijning uit de hemel gezien had.
141