Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

ontbijt voor. We liepen langs de rijen kibitka’s en ik telde er
drieëndertig en zei tegen Lev Nikolajevitsj: “Ik heb drieëndertig
kibitka’s geteld.” “En ik ben drieëndertig jaar,” zei hij.
28
Een gevaarlijke zwemplek
Ongemerkt verstreken twee weken sinds onze aankomst bij
de basjkieren. We vonden dat ze vrolijk waren en snel wenden
wij aan de basjkieren en zij aan ons.
Alle basjkieren hielden speciaal van Lev Nikolajevitsj, van
oud tot jong; hij wist precies hoe met wie dan ook om te gaan.
Met sommige oude mannen praatte hij serieus over geloof,
God en Allah, met sommige maakte hij grapjes en dan werd er
hartelijk gelachen. Met weer anderen volgde hij de basjkierse
spelletjes en deed aan alles mee. Iedereen hield van hem op
z’n eigen manier en elke dag was dat zo, de hele tijd dat we
daar doorbrachten.
Al snel raakten wij met de basjkieren vertrouwd. Iedereen die
Lev Nikolajevitsj tegenkwam glimlachte hem vergenoegd toe
en groette hem. Zelfs vier­ en vijfjarige kinderen knikten hem
toe als zij hem tegenkwamen en riepen: “Vorst Toel!” (Dat betekende
‘vorst uit Toela’; de basjkieren noemen iedereen ‘vorst’).
Tsjernov en ik raakten met de basjkierse kinderen bekend en
bevriend. We speelden met ze en gingen vaak met ze zwem­
133