Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

of niet? De gasten gaan ze natuurlijk opeten. Moeke zal wel
haar mooie kleren aan het aantrekken zijn en Vader is de
gasten aan het halen. D’r is niet veel haring, ze zullen wel
alles naar binnen werken.”
Precies op dat moment ging de deur open. Onherkenbaar
als de vrouw van een bojaar kwam onze stiefmoeder binnen,
helemaal opgedirkt, met blote armen tot haar ellebogen, een
mooie zijden jurk, grote kralen om haar hals, lange oorbellen
met snijwerk in haar oren en een zachte, wollen schort
voor, afgezet met kant en linten. Ik had mijn stiefmoeder
nog nooit zo elegant gezien.
Mijn arme zusje – ze was toen nog een jong meisje – gluurde
van achter de kachel naar Moeder, en keek naar wat ze aanhad.
Plotseling begon ze te beven, pakte me bij m’n mouw
en begon me steeds steviger tegen zich aan te drukken.
Haar ogen werden dof, niet van het huilen, maar van een
soort ingehouden snikken, en ze begon met een zachte en
onduidelijke stem almaar te herhalen: “Vasja, dit is allemaal
van Mamma, van Mamma! Toen ze stierf heeft ze dit allemaal
aan míj gegeven.”
Haar armen vielen slap naar beneden en ze zakte in elkaar
met haar gezicht naar omlaag. Van schrik schoof ik opzij,
weg van haar, naar een hoek van de kachel en staarde naar
haar in verbijstering. Haar oogballen waren weggedraaid en
verdwenen achter haar wenkbrauwen, een massa schuim
kwam uit haar mond. Ze lag bewegingloos, met alleen af en
toe een trekking van een been of arm.
3