Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

schedel! Die man moet een sterke kop gehad hebben. En
deze beenbotten! Zijn voet moet dikker geweest zijn dan
een paardenhoef!” Laten we gaan, het is genoeg.”
Op de terugweg vroeg Lev Nikolajevitsj me: ”Bevielen je
die beenderen in de kapel niet?” Ik zei: “De beenderen zijn
goed, maar ik vind het zo zielig.” Lev Nikolajevitsj knikte,
keek me aan en kwam er niet meer op terug.
26
Zijn dat uw vorstjes?
Van Kazan voeren we verder over deVolga naar Samara
en vandaar moesten we nog honderddertig werst met paard
en wagen, we kregen er genoeg van.
Maar goddank bereikten we onze bestemming. Die was de
steppe, geen dorp te zien, geen bosjes en geen struikgewas.
Alleen maar gras en een paar slecht uitziende met vilt
bedekte tenten, kibitka’s. Voor een van die tenten hielden
we halt. Dit was dan onze nomadenwoning. De zon stond
hoog, hij wees tien of elf uur aan.
Onze kibitka was niet klein, we hadden er voldoende ruimte.
Aleksej Stepanovitsj begon de bagage uit te pakken en alles
in orde te brengen. Al snel brachten ze ons twee grote oude
tapijten en een groot stuk vilt. De tapijten werden op de
grond uitgespreid, maar het vilt was voor het bed van Lev
Nikolajevitsj.
125