Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

Het logement was bijna een halve werst verder. Het was hel
verlicht, zo licht als overdag. Lev Nikolajevitsj nam geen
kamer, maar een hele afdeling met drie kamers. “Zo, nu
zijn we God zij dank waar we wezen moeten en kunnen
we uitrusten. Nou, hoe bevalt Moskou jullie?” “Ja, goed,”
zeiden we “allemachtig, wat een huizen, en zoveel mensen,
mensen, mensen!”
“Maar mij bevalt het hier niet.”zei Lev Nikolajevitsj. “Waarom
niet?”vroegen wij verbaasd. “Omdat er hier geen weiden
en velden zijn, geen bossen, geen vogels en geen schapen.
Niets waar je blij mee kan zijn als je naar buiten gaat.” Wij
waren dat niet met Lev Nikolajevitsj eens. Natuurlijk omdat
Moskou voor ons iets nieuws was.
Wij bleven drie dagen in het logement. Iedere dag ging
Lev Nikolajevitsj met zijn nette pak aan en zijn elegante
hoed op naar zijn kennissen.
De derde dag, ‘s ochtends, bij het theedrinken, zei hij tegen
ons: “Vanmiddag om vijf uur gaan we van Moskou naar
Tver.” 26 “Weer met paarden Lev Nikolajevitsj?” “Nee, met
de trein.”
“Hoeveel werst is het naar Tver?” vroeg ik. “Honderdzestig.”
“Moeten we dan net zo lang rijden als naar Moskou?” ”Nee
met de trein gaat het sneller. We zijn er in vier uur.” Ik geloofde
hem niet. Ik dacht dat hij een grap maakte, want ik
26. Tver: Stad aan de Volga, op 170 km ten Noordwesten van Moskva,
aan de spoorlijn naar St.Petersburg die in 1851 gereed was gekomen.
116