Tolstoj - Kohnstamm, Dolph en Rita

Wij stonden allemaal op en namen afscheid van Lev Nikolajevitsj,
vroegen hem naar het dorp te komen, de reidans te
leiden en te komen kijken hoe Grisja Logmatsjev danste.
20
Zwemmen
Dikwijls gingen wij, met Lev Nikolajevitsj voorop, zwemmen
in de vijver. Wij toonden Lev Nikolajevitsj dan al onze
kunsten, sprongen met een aanloopje van de wal in het water,
zwommen, doken, haalden elkaar in. Lev Nikolajevitsj
lag dan in het gras, met zijn hoofd steunend op zijn hand,
en lachte schaterend, speciaal als een van ons een bravoerstukje
wilde laten zien dat dan mislukte.
“Genoeg, genoeg, kom eruit!” lachte hij, “Kleden jullie je
aan. Kijk eens hoe snorrebekje verkleumt!” En hij keek naar
ons, stom van verbazing als hij zag hoe onze handen trilden
en wij niet meteen de armsgaten van onze hemden konden
vinden. Dan liet hij ons paarsgewijs om het hardst om de
vijver lopen. Weer veel vrolijkheid.
Op het laatst riep hij: “Kinderen! Wie is er het eerst bij de
school? Hoera!” En zette dan zelf een sprint in, zo snel zijn
voeten hem dragen konden.
Wij er met geschreeuw en gekrijs achteraan, botsend tegen
elkaar, struikelend, vallend en dan renden we weer voort.
Maar Lev Nikolajevitsj won altijd.
104