GoldRush! Cleopatra achterna Hyperactief Jonger dan je ... - Sodico

Rommeldebommeldebom
Jij trommelt toch ook?
De Antwerpse stadstrommelaars bestaan
al meer dan honderd jaar. Er is in
Antwerpen geen Ommeganck, feestdag
of officiële ontvangst, of zij zijn
erbij. Maar ook voor andere evenementen
of feesten kan je dit elitekorps boeken.
Per jaar verzorgen zij een twintigtal
optredens, maar daar kunnen er gerust
nog enkele meer bij. Organiseer je iets
en wil je dat de stadstrommelaars dit
met luid geroffel extra in de verf zetten,
dan kan dat!
Ambassadeurs van ‘t Stad
Het korps telt momenteel een tamboermajoor,
twee vlaggendragers en zeventien
trommelaars. Maar men is nog op
zoek naar nieuw, jong bloed. Muziekkennis
is niet vereist. Gevoel voor ritme
en wekelijks repeteren volstaan. Je krijgt
er vriendschap en plezier voor in de
plaats. Én iedere trommelaar krijgt een
eigen uniform en trom. Alleen daarvoor
al zou j’het doen!
Wordt jij één van de nieuwe
stadstrommelaars?
Of wil je het korps boeken
om een evenement luister
bij te zetten?
John Bocklam, tel. 03 223 57 08
http:// users.skynet.be/stadstrommelaars
stadstrommelaars@skynet.be
Nostalgie
Als fanatieke filmliefhebber begeef ik me regelmatig richting Metropolis.
Een film bekijken op het grote scherm … de muziek die je langs alle
kanten om de oren slaat en die me dikwijls aanspoort om weer maar
eens een cd-tje filmmuziek te kopen. Het zitcomfort is er echt luxueus ...
een lekkere zetel die je rug verwent en die je in een bijna-lig-houding
laat genieten van de film.
Nu lees ik in een plaatselijk krantje dat de oude cinema Roma in een
nieuw kleedje wordt gestoken. “Cinema Roma” … toen ik twaalf was
ging ik daar voor 15 oude Belgische frankskes naar de film. Ja, jong
geleerd is oud gedaan. Daar zat je dan, in van die houten klapstoelen
die je na een uur een volledig verlamd gevoel aan je achterste
opleverden. Je rug kreeg je bijna niet meer recht. De lengte van hij of zij
die voor je zat, bepaalde het uitzicht.
Maar toen wist je niet beter en een mens genoot van zo’n avondje film.
Uit nostalgie, maar ook uit nieuwsgierigheid, ben ik in de nieuwe zaal
van Roma - Rataplan in de Wijngaardstraat - een film gaan zien.
En nostalgie is het! Voor een schamele 3 euro ben je binnen … een
ticketje krijg je niet. De bar: wat houten tafels met een samenraapsel
van stoelen, maar oh zo gezellig. Kaarsjes op tafel en zelfs een kleine
versnapering! In contrast met het stereotiepe van Metropolis, valt
de gezelligheid hier des te meer op. De man achter de bar heeft
allesbehalve een hoog Brad-Pitt-gehalte, maar geniet duidelijk van zijn
pensioenbezigheid en legt je als een goede huisvader in de watten.
Nu nog de zaal gaan verkennen. Een houten vloer, gewone stoelen,
een scherm tussen twee gordijnen … ik vraag me af of het beeld er wel
tussen kan.
Stilaan loopt het zaaltje vol – een zeventigtal mensen – en weer is het
gezelligheid troef. Voor zij die geen plaatsje vinden, komt er een man
aangehold met nog wat extra stoelen.
Nu nog een juffrouw met een bak vol frisco’s en een zaklamp om je de
weg te wijzen en we zitten terug in de tijd!
Het licht gaat uit en de eerste beelden verschijnen. Na nog geen tien
minuten vallen de beperkte afmetingen van het scherm al niet meer
op. Je vergeet dat je op een niet al te comfortabele stoel zit en – hoera!
– geen stank van popcorn of nacho-cheese; geen gekraak van zakken
chips! Nostalgie heeft zijn charme.
De film is ongeveer een half uur bezig en dan: “prrr … prrr … prrr”,
een gsm! De man van de zaal roept dat dat vervelend ding onmiddellijk
moet uitgezet worden. Daar gaat de nostalgie. De moderne tijd zit
overal!
Bettina
Ingezonden
7