GoldRush! Cleopatra achterna Hyperactief Jonger dan je ... - Sodico

zaal werd echter niet opgegeven. Uiteindelijk
werd een vaste basis gevonden in
de Lange Gasthuisstraat 26, een pand van
het OCMW. In dit huis oogstte de productie
“De Tuinman van de Koning” van Walter
Van den Broeck triomfen. De tuinman
werd meer dan 300 maal gespeeld door
Luc Philips.
Van goed naar beter
De honger naar “meer” bleef evenwel bestaan.
Walter Tillemans liet zijn oog vallen
op het oude Museum voor Warenkunde
in de De Vrièrestraat 36 te Antwerpen. De
galerijenzaal werd omgebouwd tot een
unieke theaterzaal naar “Elizabethaans”
model, en dit vooral dankzij privé-initiatief
en de inzet van medewerkers en sympathisanten
van het Raamtheater. De zaal
werd RaamTeater op ‘t Zuid gedoopt. Het
openingsstuk “Hamlet” werd weerom
een mijlpaal in de geschiedenis van het
Raamtheater. Hierop volgden nog tal van
successen.
In 1988 vierde het Raamtheater, inmiddels
uitgegroeid van kleinschalig ensemble tot
professioneel gezelschap met achttien
vaste krachten en twee theaterzalen, zijn
tienjarig bestaan.
In 1991 werd een samenwerkingsakkoord
aangegaan met de Koninklijke Nederlandse
Schouwburg. Van een echte fusie
was er echter geen sprake. De twee gezelschappen
bleven elk hun subsidie behouden
en werkten voor drie jaar samen
met Walter Tillemans als overkoepelend
directeur.
De samenwerking met de KNS kende niet
het verhoopte succes en de draad werd
terug doorgeknipt. Het positieve aan het
verhaal was evenwel dat het publiek zijn
weg bleef vinden naar het RaamTheater.
In het seizoen 1997-1998 nam Mark
Cnops het roer van de pensioengerechtigde
Walter Tillemans over als directeur
van het Nieuw Ensemble RaamTeater. Hij
werd artistiek en zakelijk leider. Niet de
gemakkelijkste taak gezien de zorgwekkende
financiële toestand van het theater.
Daarnaast waren er de eerste onheilspellende
berichten vanuit de hoek van de
Commissie voor Podiumkunsten. De subsidiekraan
zou worden toegedraaid. Het
Raamtheater opteerde de kaart te blijven
trekken van het betere repertoiretheater.
Maar dat blijkt niet in goede aarde
te vallen bij de adviseurs. Voor hen is de
“vernieuwend”(wat dat ook moge zijn)
de enige maatstaf.
Hart vasthouden
Het Raamtheater werd door de nieuwe
directeur gesaneerd en door zuinig om
te springen met de centjes kon men weer
even verder. Een beetje mazzel was welkom
en werd gebracht door toenmalige
Gemeenschapsminister van Cultuur, Bert
Anciaux. Men kreeg dan toch nog wat
middelen vanwege de overheid. Weliswaar
minder dan voorheen, maar toch
genoeg om te overleven. Toch was het
de laatste vijf jaren een waar gevecht om
financieel rond te komen. Wonder boven
wonder lukte dat toch. Toppers uit deze
periode zijn vooral “Kopenhagen” van
Michael Frayn, “Drie versies van het leven”
van Yasmina Reza en “Visiting Mr
Green” van Jeff Baron.
Maar wat dacht je? Juist, er dreigt weer
onheil voor het voortbestaan van het
Raamtheater. En het ziet er deze keer
helemaal niet goed uit. Het Raamtheater
kreeg namelijk weer een negatief advies.
En het valt sterk te betwijfelen of Bert Anciaux
ook deze maal redding zal (kunnen)
brengen.
Hoop doet leven
Als het Raamtheater zou verdwijnen,
dan zou dit een kaakslag zijn voor gans
de Vlaamse theaterwereld. Het uitdrijven
van een specifiek genre is nooit goed.
Het staat immers als een paal boven water
dat het vernieuwend toneel niet los
staat van het repertoiretheater. Sluit men
één categorie uit, dan is er geen kruisbestuiving
meer en wordt vernieuwend
automatisch synoniem voor vervlakking.
Zonder overheidssteun blijft het enorm
moeilijk om beroepstheater te brengen.
En wees gerust, het publiek lust wel degelijk
beide genres. En waarom zou een
musical of repertoirestuk geen boodschap
kunnen brengen? Alleen moet je het publiek
blijven warm maken en dat doe je
niet door de kraan toe te draaien voor één
bepaald soort theater. Niet genoeg geld
ter beschikking? Dat geven we grif toe.
Dat daardoor keuzes moeten gemaakt
worden, is jammer maar onoverkomelijk.
Maar dit mag - vinden wij - niet leiden tot
het uitsluiten van één of meerdere genres.
Sodico Cultuur
Swa Van de brul
tel. 03 223 52 32
francois.vandebrul@ocmw.antwerpen.be
Blik vooruit
Ook nu weer hebben wij enkele exclusieve
nieuwtjes over het programma voor
volgend seizoen. Het openingsstuk wordt
de vaudeville “De genodigde” van David
Pharao, met Frank Aendenboom, Roger
Bolders, Bert Cosemans en Christel Vanschoonwinkel.
“Ashes to Ashes” van Harold Pinter wordt
het openingsstuk van het Klein Raamtheater.
Om ook naar uit te kijken lijkt ons “De
nacht leek wel een verzinsel”, een nieuw
stuk van Bruno De Vuyst. Waarom? Een
gedramatiseerd verhaal dat de stekelige
kantjes blootlegt van onze vaderlandse
20ste-eeuwse geschiedenis. Deels fictie,
deels een reconstructie van de relatie tussen
kunstenares Rachel Baes, sterreporter
Robert Leurquin en Belgicist Joris Van Severen.
Ook de cast voor dit werk doet ons
met Erik Burke, Marc Laureys en Nora Tilly
reeds watertanden.
Als we nu nog vertellen dat men in het
Raamtheater de Griekse tragedie “Trojaanse
vrouwen” van Euripides en de
West-End-kaskraker “Oude meesters”
van Simon Gray gaat brengen, dan kunnen
we zonder meer besluiten dat de
ambities er zeker niet onder geleden hebben.
Word jij onze genodigde?
Wedstrijd
Voor de avant-première van “De genodigde”
op woensdag 21 september
2005, hebben we 8 duotickets kunnen
bemachtigen. Zo’n duoticket kan het
jouwe worden mits een correct antwoord
op onze wedstrijdvraag.
Het Raamtheater maakte in 1988 ter
gelegenheid van “750 jaar Sint-Elisabethgasthuis”
een exclusieve voorstelling
die werd opgevoerd in het auditorium
van het Elzenveld. Wat was de
titel van dit toneelstuk? Een hint vind
je op de binnenplaats van het Maagdenhuis
of op de hoek van de Graanmarkt.
Stuur een kaartje of mailtje naar Sodico-Cultuur.
Bij meerdere juiste inzendingen
doet de onschuldige hand
de rest.
CultUur
Hebben
5