GoldRush! Cleopatra achterna Hyperactief Jonger dan je ... - Sodico

Reiswijzer
0
Van 18 tot 25 februari organiseerde
Sodico één van haar drie groepsreizen
naar Egypte.
Marijke Cassiers en een vriendin lieten
deze gelegenheid niet voorbijgaan:
een kwaliteitsvol en goedgevuld programma
met bezoeken aan de Egyptische
klassiekers plus een cruise op de
Nijl. Een combinatie waaraan beide
jongedames niet konden weerstaan.
Te oordelen naar hun reisverslag werden
de verwachtingen meer dan ingelost,
mede dankzij de voortreffelijke
reisleiding.
Marijke in Egypte
18 februari 2005. We zijn deze nacht met
het vliegtuig toegekomen op de luchthaven
van Luxor. De vlucht is vlot verlopen,
de reisleiding heeft alles tot in de puntjes
voorbereid. Nu worden we per bus naar
ons cruiseschip gebracht. Tijdens de rit
valt onmiddellijk de militaire escorte op.
Discreet en in alle stilte, maar het wapen
dat ze dragen is niet mis te verstaan. Het
zal niet de laatste keer zijn dat we door
militairen worden begeleid. De Egyptische
overheid wil immers niets aan het toeval
overlaten, na de terreuraanslagen op toeristische
doelwitten in 1996. Ik neem me
voor ze te negeren en me volledig te laten
inpalmen door de Egyptische cultuur.
In Luxor bezoeken we de befaamde tempel
van Karnak, gewijd aan de God Amon.
Hier sta ik dan, aan de voet van een Karnakse
zuil, oog in oog met... het oog van
Osiris. Een jeugddroom die eindelijk werkelijkheid
wordt. Ik heb er geen woorden
voor. Alvorens de tempel binnen te gaan,
passeren we een indrukwekkende sfinksengalerij.
Hiërogliefen sieren mysterieus
muren en obelisken en vertellen heroïsche
verhalen over de machtige farao’s. Een
reusachtige scarabee staart ons aan, het
is echt indrukwekkend.
Eén verhaal blijft me bij, van een vrouw
die de ambitie had om farao te worden,
maar dit niet mocht omdat ze geen man
was. Ze bleef niet bij de pakken zitten,
vermomde zich als man -faraobaardje incluis-
en heeft door haar list iedereen om
de tuin geleid waardoor ze jarenlang op
de troon heeft gezeten. My kind of woman!
We laten de Nijl achter ons en trekken
een stuk het binnenland in om er de Vallei
der Koningen en Koninginnen te ontdekken.
De indrukken zijn hier van een totaal
andere orde: velden met rietsuiker, arme
boeren met ezel en kar, kinderen aan
het werk, vrouwen die emmers water uit
de Nijl scheppen en deze op hun hoofd
transporteren, armtierige bazaartjes met
prullaria om toeristen te verleiden, bedelaars
... Het lijkt alsof de tijd hier stil is
blijven staan. Onze gids Ahmed lijkt niet
gelukkig met deze analyse en vertelt ons
dat Egypte een ontwikkeld land is, dat bijvoorbeeld
veel rietsuiker en katoen exporteert.
Waarvan akte.
De valleien zijn prachtig, het respect voor
de doden en de aandacht voor het “volgende”
leven zijn bewonderenswaardig.
De volgende dag bekijken we één van de
best bewaarde tempels van Egypte, Edfu.
De tempel is nog compleet overdekt, het
plafond is zwartgeblakerd door de vuren
van de Christenen die in de tempels onderdak
zochten. Ze kerfden hun Maltezer-
kruis in de muren en vernielden veel van
de Egyptische pracht. Een beeldenstormavant-la-lettre,
zeg maar. Leuk om weten
is dat de muren volgeschreven staan met
recepten om aroma’s (lees: parfums) te
maken.
De tocht heen en terug is bijzonder amusant,
met koets en ... juist, ezel. De gids
heeft ons op voorhand gewaarschuwd
dat we de koetsiers niet mogen betalen
bij onze heenrit. Anders lopen we het risico
om achtergelaten te worden, je ziet ze
eenvoudigweg niet meer terug. Voor we
kunnen vertrekken, wordt er nog duchtig
onderhandeld over de prijs. Er komt zelfs
een schermutseling tussen onze gids en
een koetsier aan te pas. Het leven zoals
het is in Egypte. Heerlijk, die chaos. Ik geniet
met volle teugen.
Het bezoek aan de tempel van Kom
Ombo heeft plaats bij zonsondergang en
is sprookjesachtig. Deze tempel is gewijd
aan de Krokodillengod Sobek en Horus,
De Valkgod. De tempel vertelt ons veel
over de geneeskundige en astronomische
technieken van die tijd. Verbluffend hoe
ver hun kennis toen al reikte. Het plaatst
onze “Europese trots” over het feit dat
men in de 19de eeuw ontdekte dat men
bij bevallingen de handen moest wassen
om de kindersterfte te verminderen,
enigszins in een ander perspectief.
We stappen nog even uit aan de hoge
stuwdam van het Nassermeer. Door dit
bouwwerk zijn er geen krokodillen meer
in het zuidelijke gedeelte van de rivier.
‘s Nachts rijden we enkele uren door de
woestijn. Bedoeling is de tempel van Abu
Simbel te bereiken bij zonsopgang. Slechts
twee maal per jaar kan men meemaken
dat de zonnestralen van de opkomende
zon op een specifieke manier in de tempel
binnendringen en de beelden van Ramses
II verlichten. Wij waren op tijd, maar wolken
verhinderden het spektakel. Toch is
deze plaats een must om te bezoeken.