Convo 1-2012 - Gooi-Noord - Groei & Bloei

Convo 1, januari 2012
Tuincolumn
TERuG IN DE TIjD: vAN hOF vAN EDEN NAAR hOF vAN hEDEN (4)
De tuin in december 1991; Tuinterrorisme of
Guerilla gardening in 2011
In mijn tuinjournaal van 1991 staat niets bij
de maand december. Het schriftje houdt op in
oktober en begint het volgende jaar in februari
met: “gesnoeid, opgeruimd, potgrond op de border
gestrooid en koemest besteld”. Wat goed, denk ik
nu, dat moet ik weer doen maar het is nog geen
februari. Eerst al dat blad de tuin uit.
Tuinieren is niet de natuur zijn gang laten gaan,
tuinieren is de natuur naar je hand zetten op de
manier die jou voldoening schenkt en die bij je past.
Het is de kunst om in de natuur de schoonheid op te roepen die jij waardeert met bloemen,
gras, zichtassen, groenblijvende planten, struiken, follies en andere dwaasheden.
Schoonheid oproepen, eigenlijk waren mijn man en ik al heel jong tuinterroristen want toen
we nog geen tuin hadden, lieten wij viooltjes groeien op een lelijk stuk braakliggend terrein
in onze buurt. Zoiets als wildbreien op de lantaarnpalen van het Wilhelminaplantsoen in
Bussum.
Onder het motto “Reclaim Public Space” trekken tuinterroristen er op uit, gewapend met
schepjes en zaadbommen om de openbare ruimte aantrekkelijker te maken: Guerilla
Gardening. Er wordt wereldwijd getuinierd om de meest uiteenlopende redenen: om
de bestaande orde omver te werpen, een nieuw voedselsysteem op touw te zetten of
simpelweg meer gezelligheid in de buurt te creëren. De website guerillagardeners.org. is
populair.
Als u het niet gelooft, lees dan het boek dat al in 2008 verscheen: “On Guerilla Gardening:
a handbook for gardening without boundaries”, daarin worden bijna negentig steden
genoemd, waaronder Amsterdam en Rotterdam, waar tuinterroristen actief zijn.
De terminologie is stoer met een knipoog, strijd tegen het asfalt, trek er op uit met een
zaadbom, gekneed van mest, aarde en zaadjes, een bom ideaal voor een snelle kiem.
Werk bij voorkeur ’s nachts want formeel is het illegaal om zomaar in de openbare ruimte
te gaan spitten.
Ik sprak met een tuinterrorist uit overtuiging die een stuk braakliggend terrein bij een
voetbalveld onder handen had genomen omdat hij zich stoorde aan de kaalheid van die
plek. “Als de overheid het erbij laat zitten, moeten we niet passief afwachten maar zelf de
spade ter hand nemen”, was zijn motto.
Hij gaf een paar tips:
- Maak de grond goed los met een drietenige vork
- ga alleen tuinieren als er regen voorspeld is
- maak een mooi ontwerp, geschikt voor de ruimte
- zorg dat de vorm kan concurreren met dominante gebouwen in de buurt.
22