Meiskes en jongens - Arne Sierens

T W E E D E B E W E G I N G
Tilly zit vooraan in de schaduw en roept herhaalde keren Anthony tot
hij verschijnt en bij haar komt zitten. Ze praten.
Aan de andere kant zit Philip bij de kolonel.
PHILIP Ik sta in mijn kamer.
Ik kijk naar boven toevallig.
Ineens breekt dat plafond open.
Een hele grote hoogte.
‘Iemand komt er mij verlossen.’
Er daalt een wezen neer met blinkende vleugels
van zijde, een blauwpaars kleed. Nen engel.
Den helen dag is die onderweg geweest naar mij.
En ik ongelovige wist van niets.
pauze
Ik eet elke morgen hetzelfde ontbijt.
Al heel mijn leven, om halfacht zit ik aan tafel,
zaterdag, zondag, weekdag, onveranderd om half acht.
Dat is jaren dat ik alle dagen,
recht van mijn huis naar de fabriek ga.
Dat is één keer dat ik twee meiskes meepak
die aan ’t autostoppen zijn, die mij vragen
om met hen ne koffie te drinken.
We gaan in ne café, de ene gaat naar ’t WC,
de andere kijkt in mijn ogen en -
DE KOLONEL ontdaan Wablief?? Die griet??
Ze speelt met u, Philip. ’t Is maar een doodgewoon trees.
Een ‘nikske’. Ze verschilt in niets van die meiskes
die bij u op ‘t fabriek werken.
PHILIP Ik hoor constant geruis in mijn oren.
DE KOLONEL Geil bloed.
PHILIP Lijk regen die niet te stoppen valt.
DE KOLONEL Komaan, chachacha. Ge stinkt
godverdomme naar hare slechte parfum!
13
Meiskes en jongens