Naar een innoverend participatiebeleid - Thuis in de Stad

stuurders en hun woordvoerders zijn nu eenmaal vaak de voornaamste en
zeker de gemakkelijkste en snelst bereikbare leverancier van informatie.
“Ik heb het gevoel dat ik nooit meer journalist ben geweest, nooit
dichter bij de werkelijkheid ben geraakt dan in dat jaar dat ik niet
het nieuws, de feiten, de headlines achterna holde.”
“Een land verandert niet op de dag van de verkiezingen. Ook een
wijk niet.”
“Het leven vastleggen op plaatsen waar er ‘niets’ gebeurd is, waar
de nieuwsjagers vertrokken zijn, waar ze nog moeten komen of
waar ze misschien wel nooit zullen komen.”
Bron: Rogiers, F., (2004). Buurtpatrouille. Hoe Vlaanderen aan een
nieuwe eeuw begint. Antwerpen: Meulenhoff / Manteau
De autonome media
Filip De Rynck | Karolien Dezeure
Een interessant fenomeen dat sterk aansluit bij onze visie over de burgermaatschappij
is het ontstaan van media die door burgers worden beheerd:
elektronische stadskranten zoals deze in Turnhout, alternatieve stadskranten
zoals deze uitgegeven door TiensTiens in Gent en weblogs op stadsniveau,
zoals er in alle steden actief zijn. Dat brengt nieuwe actoren op
het mediatoneel, zorgt voor vernieuwing, voor druk op gestolde mediakanalen
en daardoor misschien ook voor meer publiek debat. We stellen
vast dat de impact van deze nieuwe media op het lokale niveau vaak
aanzienlijk is en dat deze media een eigen plaats hebben verworven en
vaak een groeiend bereik hebben. Ze worden ook al eens gebruikt om een
publieke discussie op te zetten (chatsessies met jongeren in Turnhout, internetdiscussie
over de schaal van Turnhout, websites op wijkniveau in
Gent en Antwerpen,…). Functioneren deze media volgens andere wetmatigheden
dan de grote broers ? Zijn zij ook genoodzaakt vooral in te spelen
op ‘human interest’ of bespelen zij andere registers ?
Ongetwijfeld spelen bij de nieuwe media ook vormen van selectie en van
scheeftrekking van informatie. Alleen is de verspreiding en de toegankelijkheid
van deze media ondertussen ook serieus vergroot zodat het wellicht
wat voorbehoud vergt om al te snel te besluiten dat hier wel weer de
gebruikelijke kloof tussen kansarm en kansrijk zal spelen. Het leidt tot
uitwassen en er zijn vaak ethische vragen te stellen bij de vrijheid die
mensen zich via deze media denken te kunnen veroorloven. De gebruikelijke
journalistieke codes bestaan hier niet. Maar tegenover de klassieke
media waarbij heel wat filters spelen, hebben deze autonome media het
voordeel van de directheid, het voordeel ook dat ze met meer continue
tijdslijnen werken, terwijl de klassieke media ad hoc in de tijd tussenko-
65